آلودگی هوا خطر سکته مغزی و عوارض بعدی آن را افزایش می دهد
در میان شرکت‌کنندگان مبتلا به سکته مغزی، هر 5 میکروگرم بر متر مکعب افزایش قرار گرفتن در معرض دی‌اکسید نیتروژن سالانه با افزایش 4 درصدی خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی پس از سکته مرتبط بود. تجزیه و تحلیل آماری نشان می دهد که این یک یافته تصادفی نبوده است. دی اکسید نیتروژن عمدتاً با احتراق سوخت آزاد می شود.
PM2.5 با قطر کمتر از 2.5 میکرون، عمدتاً از طریق لوله های اگزوز آزاد می شود.
شرکت کنندگان 40 تا 69 ساله در شروع تحقیق، در این تحقیق شرکت کردند بیوبانک بریتانیا مطالعه. آنها هیچ سابقه سکته مغزی یا مینی سکته مغزی – که به عنوان اختلال موقت خون رسانی به مغز تعریف می شود، بیماری ایسکمیک قلبی – عوارض قلبی عروقی ناشی از تنگ شدن عروق قلب یا سرطان نداشتند.
این مطالعه به طرز ظریفی افزایش خطر سکته مغزی ناشی از آلودگی هوا را در مطالعه جمعیت Biobank بریتانیا تایید می‌کند، اما به طور جالبی نشان می‌دهد که تاثیر آلودگی هوا ممکن است حتی پس از سکته مغزی همچنان بر سلامت قلب و عروق تأثیر منفی بگذارد. استفن پترسون در دانشگاه کوئین مری لندن، انگلستان.
طی یک دوره پیگیری به طور متوسط 12 ساله، 5967 نفر از شرکت کنندگان سکته مغزی کردند، 2985 نفر به بیماری قلبی عروقی مبتلا شدند و 1020 نفر به هر علتی فوت کردند.
مارتین ویلیامز/آلامی
این تیم قرار گرفتن در معرض آلودگی هوای بیش از 318000 نفر از ساکنان بریتانیا را ارزیابی کرد. این بر اساس پایش آلودگی هوا است که توسط محققان جداگانه بین ژانویه 2010 و 2011 در شعاع 100 متر مربع در اطراف خانه های شرکت کنندگان انجام شد.
فراتر از حد مجاز قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا که توسط سازمان بهداشت جهانی توصیه می شود، می تواند خطر اولین سکته مغزی را به میزان قابل توجهی افزایش دهد.
در سطح شخصی، همه، از جمله بیماران سکته مغزی، ممکن است بخواهند اقدامات شخصی را برای کاهش قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا در نظر بگیرند، مانند پرهیز از راه رفتن در خیابان‌های آلوده و در عوض در مسیری کم‌آلود دور از جاده‌های اصلی.»
لین می‌گوید: «این یافته‌ها نشان می‌دهد که تلاش‌ها برای کاهش مواجهه ممکن است برای پیشگیری اولیه از سکته مغزی مفید باشد.
قرار گرفتن مداوم در معرض آلودگی هوا ممکن است خطر اولین سکته مغزی را افزایش دهد
در حالی که قرار گرفتن در معرض PM2.5 و دی اکسید نیتروژن به ترتیب با افزایش خطر سکته مغزی و متعاقب آن بیماری قلبی عروقی مرتبط بود، هیچ یک خطر مرگ ناشی از سکته مغزی را افزایش نداد.
زندگی در یک منطقه به شدت آلوده می تواند خطر سکته مغزی و عوارض بعدی آن را افزایش دهد.
توسط جیسون آرون موروگسو
با این حال، آلودگی هوا قبلاً با سکته مغزی مرتبط بوده است. هوالیانگ لین در دانشگاه Sun Yat-sen در چین و همکارانش می‌خواستند خطر ابتلا به سکته مغزی را در افراد بدون سابقه سکته درک کنند. آنها همچنین به تأثیر آلودگی هوا بر عوارض پس از سکته مغزی مانند بیماری های قلبی عروقی علاقه مند بودند.
سازمان بهداشت جهانی توصیه می کند که سالانه در معرض PM2.5 قرار بگیریم نباید بیش از 5 میکروگرم بر متر مکعب باشد. در این مطالعه، شرکت‌کنندگانی که سکته مغزی داشتند، میانگین سالانه قرار گرفتن در معرض PM2.5 10.03 میکروگرم بر متر مکعب در مقایسه با 9.97 میکروگرم بر متر مکعب در افراد بدون سکته مغزی داشتند.
پس از در نظر گرفتن سایر عواملی که می تواند بر خطر سکته مغزی تأثیر بگذارد، مانند سطح فعالیت ما، هر افزایش 5 میکروگرم بر متر مکعب (میکروگرم بر متر مکعب) ذرات ریز (PM2.5) که شرکت کنندگان تجربه کردند، ظرف یک سال در معرض قرار گرفتند. با افزایش 24 درصدی خطر سکته مغزی مرتبط بود.
لین می گوید: قرار گرفتن در معرض PM2.5 می تواند باعث استرس اکسیداتیو سیستمیک، التهاب، تصلب شرایین و افزایش خطر سکته شود. او می‌گوید که راحت‌تر از سایر آلاینده‌ها استنشاق می‌شود و بنابراین می‌تواند باعث بیماری بیشتر شود.
