ابر غبار عظیمی که از ماه زمین پرتاب می شود می تواند گرمایش جهانی را کاهش دهد
بروملی می‌گوید اگرچه شبیه‌سازی‌ها با استفاده از هیچ ماشینی برای پرتاب غبار ماه به سمت L1 مدل‌سازی نمی‌کنند، اما می‌توان از تفنگ ریلی استفاده کرد که اجسام را از طریق انرژی الکترومغناطیسی به حرکت در می‌آورد. او می‌گوید: «این عالی خواهد بود زیرا می‌تواند با چند کیلومتر مربع پنل‌های خورشیدی که در نزدیکی محل پرتاب قرار می‌گیرند، انرژی بگیرد.
او می‌گوید: «اگر این روش کارساز باشد، مطمئناً در کاهش دمای کره زمین مؤثر خواهد بود، اما اینکه آیا ارزش تلاش و منابع مورد استفاده را دارد یا خیر، سخت می‌توان گفت.»
پرتاب یک میلیون تن گرد و غبار ماه به دور زمین می تواند نور خورشید را در سیاره ما 1.8 درصد کاهش دهد. دمای جهانی را کاهش می دهد، اما اینکه آیا ارزش آن را دارد و خطرات ناشی از چنین استراتژی ای مشخص نیست.
محیط
8 فوریه 2023
می‌گوید: اگر این رویکرد به‌طور نامحدود حفظ شود، یا تا زمانی که اقدامات دیگری برای حذف دی‌اکسید کربن از جو زمین انجام نشود، می‌تواند افزایش سطح دی‌اکسید کربن را که از زمان انقلاب صنعتی رخ داده است، جبران کند. بن کراویتز در دانشگاه ایندیانا، بلومینگتون.
پائولا یامونو
پرتاب ابری از غبار از ماه برای جلوگیری از رسیدن نور خورشید به زمین می تواند گرمایش جهانی را کاهش دهد، اما چنین استراتژی پیش از اجرای آن ممکن است بیش از یک دهه تحقیق طول بکشد. خطرات چنین رویکردی از نظر تأثیر بر کشاورزی، اکوسیستم و کیفیت آب در نقاط مختلف جهان نیز نامشخص است.
جریان مداوم غبار که از ماه پرتاب می شود می تواند به مبارزه با تغییرات آب و هوایی کمک کند
برای دستیابی به این هدف، غبار باید در 1.5 میلیون کیلومتری زمین قرار گیرد، جایی که نیروی گرانشی خورشید و سیاره ما یکدیگر را خنثی می کنند. در اینجا اجسام در یک موقعیت ثابت قرار می گیرند که به عنوان اولین نقطه لاگرانژ یا L1 شناخته می شود.
علاوه بر این، در نظر گرفتن رویکردی مانند این نباید جایگزین تلاش‌های ما برای کاهش انتشار کربن در زمین شود. بروملی می‌گوید: «ما باید به کاهش گازهای گلخانه‌ای در جو خودمان ادامه دهیم. “محلول گرد و غبار ما فقط در زمان ما صرفه جویی می کند.”
امروزه پس از اجرای هزاران شبیه سازی کامپیوتری، بنجامین بروملی در دانشگاه یوتا و همکارانش دریافتند که پرتاب مداوم جریانی از غبار ماه به طور مستقیم از قطب شمال ماه به سمت L1 با سرعت 2.8 کیلومتر در ثانیه ممکن است رویکرد بهتری باشد.
در این سناریو، شبیه‌سازی‌ها نشان می‌دهند که هر ذره غبار پیشران حدود پنج روز را صرف مسدود کردن نور خورشید به زمین می‌کند، قبل از اینکه در سراسر منظومه شمسی پراکنده شود.
با توجه به کشش گرانشی خورشید، زمین و سایر سیارات و همچنین نیروهای غیر گرانشی مانند باد خورشیدی، شبیه‌سازی‌ها نشان داد که حفظ یک سپر گرد و غبار با جرم 1 میلیون تن در نزدیکی L1 به مدت یک سال می‌تواند نور خورشید را کاهش دهد. از طریق زمین 1.8٪، معادل مسدود کردن کامل شش روز نور خورشید.
موضوع دیگر این است که احتمالاً در پرتاب و پراکندگی گرد و غبار اشتباهاتی وجود دارد که اثرات نامعلومی خواهد داشت. آیا سقوط ریزشهاب‌سنگ‌ها بر روی زمین و آسیب به ماهواره‌هایی که به دور زمین می‌چرخند وجود خواهد داشت؟ فراپه می گوید. این سوال و بسیاری دیگر با جزئیات لازم بررسی نشده است.
کراویتز می گوید، با این حال، سایه زدن کل زمین اثرات ناهمواری در مناطق مختلف خواهد داشت. «دما، بارندگی، باد و بسیاری چیزهای دیگر تغییر خواهد کرد [as a result of this strategy]، و آنها در مکان های مختلف به طور متفاوتی تغییر خواهند کرد. البته این تغییرات بر کشاورزی، اکوسیستم و کیفیت آب تأثیر خواهد گذاشت.»
قبل از اجرای چنین استراتژی، مطالعات مهندسی در مقیاس بزرگ باید توسط چندین آژانس در کشورهای مختلف و با نظارت سازمان ملل انجام شود. کورتیس زد در دانشگاه ایالتی آیووا
گروه‌های تحقیقاتی مختلف قرارگیری غبار در L1 را بررسی کرده‌اند، اما انرژی فوتون‌ها و ذرات باردار خارج شده از خورشید، که به باد خورشیدی معروف است، می‌تواند به تدریج گرد و غبار را از موقعیت مورد نظر خود دور کند، که نیاز به اصلاح دارد.
