Shutterstock / ماهیگیران
انسان ها آنقدر آب زیرزمینی را پمپاژ کرده اند که ما محور زمین را تغییر داده ایم
موضوعات:
Shutterstock / ماهیگیران
موضوعات:
منبع: https://www.newscientist.com/article/2378799-humans-have-pumped-so-much-groundwater-weve-shifted-earths-axis/?utm_campaign=RSS%7CNSNS&utm_source=NSNS&utm_medium=RSS&utm_content=home
در طول حدود دو دهه، انسان به اندازه کافی آب را از زمین پمپاژ کرد تا قطب های زمین را نزدیک به یک متر جابجا کند. این معادل رانش قطبی ناشی از ذوب یخ های گرینلند در همان دوره است.
اما این کشف نشان می دهد که مردم چقدر آب پمپاژ کرده اند منوچهر شیرزایی در ویرجینیا تک. او گفت: «تعداد دقیق واقعاً مهم نیست. آنچه مهم است این است که حجم آن به قدری غول پیکر است که می تواند بر رانش قطبی زمین تاثیر بگذارد.
رانش قطبی منتسب به این تغییرات در اثر پمپاژ آب های زیرزمینی حدود 80 سانتی متر بود. ویلسون می گوید که این امر به ویژه به دلیل سفره های زیرزمینی بزرگ در عرض های جغرافیایی متوسط است که بیشترین تأثیر را بر رانش قطبی دارند. تنها چیزی که بر رانش بیشتر از تغییرات آب های زیرزمینی تأثیر گذاشت، بازگشت دوباره خشکی ها پس از ذوب شدن یخچال های طبیعی عصر یخبندان قبلی بود.
محور زمین به دلیل فعالیت انسان تغییر کرده است
ویلسون می گوید که این به خودی خود هیچ پیامد خاصی از نظر تغییر طول روز یا فصول ندارد. اگرچه او می گوید که دانستن مکان دقیق محور برای کارکرد هر فناوری GPS ضروری است.
ویلسون میگوید: «چند چیزهایی هستند که به رانش قطبی کمک میکنند، و همه آنها با هم جمع میشوند. پر کردن مخازن و پمپاژ آب های زیرزمینی، همچنین تغییرات آب و هوایی، ذوب شدن یخچال های طبیعی و در نتیجه بالا آمدن سطح دریا، همگی در این امر نقش دارند، اگرچه تأثیر هر یک از تغییرات خاص نامشخص بود.
«بیشتر مردم به کار خود می پردازند و از آن بی اطلاع هستند [Earth’s] میلرزد یا میچرخد.» کلارک ویلسون در دانشگاه تگزاس در آستین. او و همکارانش الگوبرداری کردند که چگونه تغییرات توزیع آب در سراسر سیاره بر رانش قطبی تأثیر می گذارد.
شیرزایی می گوید که پمپاژ آب های زیرزمینی در قرن بیست و یکم شتاب گرفته است که بخشی از آن به دلیل شرایط خشکسالی ناشی از تغییرات آب و هوایی و همچنین رشد روزافزون محصولات در مکان های خشک است.
برخی از این سرگردانی قطبی به دلایل طبیعی است. از آنجایی که زمین یک کره کامل نیست، مانند یک فرفره در حال چرخش است هر سال چندین متر. قطب ها نیز به دلیل تغییر در توزیع جرم در اطراف سیاره، مانند حرکت آب به دلیل فصول، جابجا می شوند.
ویلسون و همکارانش رانش را با استفاده از تخمینهایی از میزان پمپاژ آب زیرزمینی بین سالهای 1993 و 2010 که در مجموع حدود 2100 گیگا تن بود، مدلسازی کردند. افزایش سطح آب دریا را که آنها 0.3 میلی متر در سال برآورد کردند.