ایکتیوسورها از یک منطقه خشک اقیانوس به عنوان مهد کودک باستانی استفاده می کردند

خزندگان دریایی به نام ichthyosaurs که شبیه نهنگ‌ها و دلفین‌ها هستند، به نظر می‌رسد برای زایمان در یک منطقه اقیانوس آرام و عاری از شکارچیان جمع شده‌اند.

زندگی

19 دسامبر 2022

توسط مایکل مارشال

ذخایر غنی از خزندگان دریایی فسیل شده به نام ایکتیوسورها که در نوادا یافت شده است، ممکن است بقایای یک محل پرورش با قدمت بیش از 200 میلیون سال باشد. به نظر می رسد این موجودات عظیم الجثه در قسمتی آرام از اقیانوس جمع شده اند، جایی که شکارچیان کمی بچه هایشان را تهدید می کنند.

این یافته نشان می دهد که رفتارهای تولید مثلی که در حیوانات دریایی مدرن مانند نهنگ ها دیده می شود توسط همتایان خزنده آنها در زمان دایناسورها انجام می شد.

ایکتیوسورها که ظاهراً شبیه نهنگ ها و دلفین های امروزی بودند، از حدود 250 میلیون سال پیش در تریاس تا حدود 90 میلیون سال پیش در کرتاسه در دریاها زندگی می کردند، در حالی که دایناسورها در زمین پرسه می زدند.

ایکتیوسورهای نوادا بین دهه‌های 1950 و 1970 از خاک حفاری شدند. پارک دولتی ایکتیوسور برلین سایتی توسط دیرینه شناسان به رهبری چارلز لوئیس کمپ. توصیف او از حیوانات پس از مرگ در سال 1980 منتشر شدپنج سال بعد مرگ ناگهانی او سرطان لوزالمعده، که پس از آن نمونه ها تا حدود زیادی برای چندین دهه نادیده گرفته شدند.

این ایکتیوسورها متعلق به گونه ای به نام شونیسوروس محبوب. آنها بین 11 تا 15 متر طول داشتند و حدود 215 میلیون سال پیش، در اواخر دوره تریاس زندگی می کردند.

کمپ در توصیف خود پیشنهاد کرد که یک غرق شدن دسته جمعی اتفاق افتاده است، همانطور که امروزه گاهی برای نهنگ ها و دلفین ها اتفاق می افتد. او می‌گوید: «او تصور می‌کرد که در کم عمق شکار می‌کردند و جزر و مد از بین رفته بود و ناخواسته آنها را رها کردند.» نیل کلی در دانشگاه واندربیلت در نشویل، تنسی.

این امر عدم وجود جانوران کوچکتر مانند ماهی در میان فسیل‌ها را توضیح می‌دهد، زیرا می‌توانستند حتی در آب‌های کم عمق فرار کنند. با این حال، این با شواهد زمین شناسی که نشان می دهد فسیل ها در آب های عمیق ته نشین شده اند، مطابقت نداشت.

کلی و همکارانش اکنون شواهد را دوباره بررسی کرده اند. آنها به دنبال نشانه‌هایی از اختلالات محیطی مانند فوران‌های آتشفشانی یا سطوح پایین اکسیژن بودند که می‌تواند باعث مرگ ایکتیوسورها شود. او می‌گوید: «ما هیچ مدرک مستقیمی برای هیچ یک از این موارد پیدا نکردیم.

چیزی که آنها پیدا کردند بچه ایکتیوسورها بودند. عضو تیم پیج پولو در دانشگاه ادینبورگ، بریتانیا، سال‌ها را صرف تفکیک فسیل‌هایی کرد که دچار اختلال شده بودند. کار کمپ در سال 1980 اشاره کرد که جنین‌هایی وجود دارد، اما آنها را توصیف یا ترسیم نکرد، بنابراین دپولو مجبور شد از میان تکه‌های سنگی که حفاری شده بود قدم بزند. او می گوید که ایکتیوسورهای کوچک را در “به معنای واقعی کلمه آخرین بلوک” پیدا کرد.

تجزیه و تحلیل جدید نشان داد که بسیاری از ایکتیوسورهای بالغ بزرگ، حداقل سه جوان یا جنین، و تقریباً هیچ حیوان دیگری وجود نداشت. این تیم پیشنهاد می‌کند که ایکتیوسورها به دنبال منطقه‌ای از اقیانوس بی‌مولد بودند – جایی که غذای کمی وجود دارد – زیرا شکارچی‌های کمی وجود داشت که بچه‌هایشان را تهدید کند. دپولو می‌گوید: «شواهد دیرینه‌شناسی که ما داریم تأیید می‌کند که هیچ چیز دیگری با خارها وجود ندارد که بتواند نوزادان را در این ناحیه بخورد.

ما نمی توانیم 100٪ مطمئن باشیم زیرا سابقه فسیلی همیشه در معرض تفسیر است بنجامین کر در دانشگاه اوپسالا در سوئد با گفتن این موضوع، فکر می‌کنم کاملاً قابل قبول است.»

او می گوید که با سایر منابع داده مطابقت دارد. به عنوان مثال، ایکتیوسورها تنها تعداد انگشت شماری را در یک زمان به دنیا آوردند که به مراقبت والدین اشاره می کند. آنها ممکن است در غلاف هایی مانند برخی از نهنگ ها و دلفین ها زندگی کرده باشند.

نشانه هایی وجود دارد که نشان می دهد سایر خزندگان دریایی از مکان های تولید مثل استفاده کرده اند. در سال 2006، Kear و همکارانش توضیح دادند فسیل پلزیوسورهای گردن دراز که در یک دریای داخلی در نزدیکی قطب جنوب زندگی می کردند. بقایای آن شامل بسیاری از حیوانات جوان کوچک است که همگی در “خلیج عظیم” زندگی می کنند که می توانست به عنوان “محل تولد پناهگاه” عمل کند.

مرجع مجله: زیست شناسی فعلی، DOI: 10.1016/j.cub.2022.11.005

در Wild Wild Life، یک خبرنامه ماهانه رایگان ثبت نام کنید که تنوع و علم حیوانات، گیاهان، و دیگر ساکنان عجیب و غریب و شگفت انگیز زمین را جشن می گیرد.

درباره این موضوعات بیشتر بدانید: