درباره این موضوعات بیشتر بدانید:
ایکتیوسورها از یک منطقه خشک اقیانوس به عنوان مهد کودک باستانی استفاده می کردند
منبع: https://www.newscientist.com/article/2352138-ichthyosaurs-used-a-barren-region-of-the-ocean-as-an-ancient-nursery/?utm_campaign=RSS%7CNSNS&utm_source=NSNS&utm_medium=RSS&utm_content=home
گابریل اوگوتو
این ایکتیوسورها متعلق به گونه ای به نام شونیسوروس محبوب. آنها بین 11 تا 15 متر طول داشتند و حدود 215 میلیون سال پیش، در اواخر دوره تریاس زندگی می کردند.
این امر عدم وجود جانوران کوچکتر مانند ماهی در میان فسیل‌ها را توضیح می‌دهد، زیرا می‌توانستند حتی در آب‌های کم عمق فرار کنند. با این حال، این با شواهد زمین شناسی که نشان می دهد فسیل ها در آب های عمیق ته نشین شده اند، مطابقت نداشت.
چیزی که آنها پیدا کردند بچه ایکتیوسورها بودند. عضو تیم پیج پولو در دانشگاه ادینبورگ، بریتانیا، سال‌ها را صرف تفکیک فسیل‌هایی کرد که دچار اختلال شده بودند. کار کمپ در سال 1980 اشاره کرد که جنین‌هایی وجود دارد، اما آنها را توصیف یا ترسیم نکرد، بنابراین دپولو مجبور شد از میان تکه‌های سنگی که حفاری شده بود قدم بزند. او می گوید که ایکتیوسورهای کوچک را در “به معنای واقعی کلمه آخرین بلوک” پیدا کرد.
نشانه هایی وجود دارد که نشان می دهد سایر خزندگان دریایی از مکان های تولید مثل استفاده کرده اند. در سال 2006، Kear و همکارانش توضیح دادند فسیل پلزیوسورهای گردن دراز که در یک دریای داخلی در نزدیکی قطب جنوب زندگی می کردند. بقایای آن شامل بسیاری از حیوانات جوان کوچک است که همگی در “خلیج عظیم” زندگی می کنند که می توانست به عنوان “محل تولد پناهگاه” عمل کند.
ما نمی توانیم 100٪ مطمئن باشیم زیرا سابقه فسیلی همیشه در معرض تفسیر است بنجامین کر در دانشگاه اوپسالا در سوئد با گفتن این موضوع، فکر می‌کنم کاملاً قابل قبول است.»
ایکتیوسورها که ظاهراً شبیه نهنگ ها و دلفین های امروزی بودند، از حدود 250 میلیون سال پیش در تریاس تا حدود 90 میلیون سال پیش در کرتاسه در دریاها زندگی می کردند، در حالی که دایناسورها در زمین پرسه می زدند.
این یافته نشان می دهد که رفتارهای تولید مثلی که در حیوانات دریایی مدرن مانند نهنگ ها دیده می شود توسط همتایان خزنده آنها در زمان دایناسورها انجام می شد.
کلی و همکارانش اکنون شواهد را دوباره بررسی کرده اند. آنها به دنبال نشانه‌هایی از اختلالات محیطی مانند فوران‌های آتشفشانی یا سطوح پایین اکسیژن بودند که می‌تواند باعث مرگ ایکتیوسورها شود. او می‌گوید: «ما هیچ مدرک مستقیمی برای هیچ یک از این موارد پیدا نکردیم.
مرجع مجله: زیست شناسی فعلی، DOI: 10.1016/j.cub.2022.11.005
ایکتیوسورهای نوادا بین دهه‌های 1950 و 1970 از خاک حفاری شدند. پارک دولتی ایکتیوسور برلین سایتی توسط دیرینه شناسان به رهبری چارلز لوئیس کمپ. توصیف او از حیوانات پس از مرگ در سال 1980 منتشر شدپنج سال بعد مرگ ناگهانی او سرطان لوزالمعده، که پس از آن نمونه ها تا حدود زیادی برای چندین دهه نادیده گرفته شدند. ایکتیوسورها ممکن است بیش از 200 میلیون سال پیش به مناطق تولید مثل خاص سفر کرده باشند تجزیه و تحلیل جدید نشان داد که بسیاری از ایکتیوسورهای بالغ بزرگ، حداقل سه جوان یا جنین، و تقریباً هیچ حیوان دیگری وجود نداشت. این تیم پیشنهاد می‌کند که ایکتیوسورها به دنبال منطقه‌ای از اقیانوس بی‌مولد بودند – جایی که غذای کمی وجود دارد – زیرا شکارچی‌های کمی وجود داشت که بچه‌هایشان را تهدید کند. دپولو می‌گوید: «شواهد دیرینه‌شناسی که ما داریم تأیید می‌کند که هیچ چیز دیگری با خارها وجود ندارد که بتواند نوزادان را در این ناحیه بخورد. ذخایر غنی از خزندگان دریایی فسیل شده به نام ایکتیوسورها که در نوادا یافت شده است، ممکن است بقایای یک محل پرورش با قدمت بیش از 200 میلیون سال باشد. به نظر می رسد این موجودات عظیم الجثه در قسمتی آرام از اقیانوس جمع شده اند، جایی که شکارچیان کمی بچه هایشان را تهدید می کنند. در Wild Wild Life، یک خبرنامه ماهانه رایگان ثبت نام کنید که تنوع و علم حیوانات، گیاهان، و دیگر ساکنان عجیب و غریب و شگفت انگیز زمین را جشن می گیرد. او می گوید که با سایر منابع داده مطابقت دارد. به عنوان مثال، ایکتیوسورها تنها تعداد انگشت شماری را در یک زمان به دنیا آوردند که به مراقبت والدین اشاره می کند. آنها ممکن است در غلاف هایی مانند برخی از نهنگ ها و دلفین ها زندگی کرده باشند. خزندگان دریایی به نام ichthyosaurs که شبیه نهنگ‌ها و دلفین‌ها هستند، به نظر می‌رسد برای زایمان در یک منطقه اقیانوس آرام و عاری از شکارچیان جمع شده‌اند.
زندگی
19 دسامبر 2022
کمپ در توصیف خود پیشنهاد کرد که یک غرق شدن دسته جمعی اتفاق افتاده است، همانطور که امروزه گاهی برای نهنگ ها و دلفین ها اتفاق می افتد. او می‌گوید: «او تصور می‌کرد که در کم عمق شکار می‌کردند و جزر و مد از بین رفته بود و ناخواسته آنها را رها کردند.» نیل کلی در دانشگاه واندربیلت در نشویل، تنسی.
