به عنوان یک شکارچی برتر، گرگ های خاکستری می توانند سهم مهمی در حذف کربن از جو داشته باشند
موضوعات:
بازسازی تنها 9 گروه از حیوانات می تواند به مبارزه با گرمایش جهانی کمک کند
منبع: https://www.newscientist.com/article/2366378-restoring-just-nine-groups-of-animals-could-help-combat-global-warming/?utm_campaign=RSS%7CNSNS&utm_source=NSNS&utm_medium=RSS&utm_content=home
او می‌گوید: «این علم هنوز به اندازه کافی قوی نیست و با توجه به فوریت بحران آب و هوا، زمان‌بندی در بسیاری از موارد بسیار کند است. تلاش برای تطبیق این موضوع در چارچوب‌های آب و هوایی بین‌المللی حتی می‌تواند حواس را از یک عامل تغییر دهنده واقعی گرمایش جهانی، یعنی نگه داشتن سوخت‌های فسیلی در زمین، منحرف کند.»
اشمیتز می‌گوید که اگر شرایط مناسب باشد، این جمعیت حیوانات می‌توانند به سرعت بازگردند، اما ما باید مناطق وسیعی از زمین‌های کشاورزی را به طبیعت بازگردانیم.
آنها به این نتیجه رسیدند که از نظر تئوری می‌توانیم با حفاظت از شش گروه از حیوانات و گسترش سه گروه دیگر، به اهداف کاهش کربن سیاره دست یابیم. جمعیت کوسه های صخره ای، گرگ های خاکستری، وحشی، سمورهای دریایی، موسکوکسن و ماهی های دریایی باید در سطح فعلی حفظ شوند. ما همچنین به جمعیت حداقل 500000 فیل جنگلی آفریقایی، 2 میلیون گاومیش کوهان دار آمریکایی و 188000 نهنگ بالین در اقیانوس جنوبی نیاز داریم. اشمیتز می گوید، در مجموع، این جمعیت ها می توانند به جذب حدود 6.41 گیگا تن دی اکسید کربن در سال کمک کنند.
او و همکارانش داده‌های انتشارات قبلی را در مورد اثرات زیست‌محیطی – از جمله پراکندگی بذر، زیر پا گذاشتن، چرخه کربن، رفتار جستجوی غذا، رفتار شکار و تولید متان – ده‌ها گونه از حیوانات وحشی بررسی کردند.
“در جامعه علمی در مورد اهمیت حیوانات تردید وجود دارد، زیرا اگر حسابداری را انجام دهید، آنها می گویند حیوانات مقدار زیادی کربن روی کره زمین را تشکیل نمی دهند، بنابراین نمی توانند مهم باشند.” او گفت. کاری که ما انجام می‌دهیم این است که نقاط را به هم وصل می‌کنیم و نشان می‌دهیم که حیوانات – علی‌رغم کمبود فراوانی – نقش بزرگ‌تری دارند، زیرا اثرات چند برابری ایجاد می‌کنند.
می‌گوید در حالی که یافته‌های جدید “نگرش وسیعی را برای بازگرداندن جهانی گرد هم می‌آورد که تحسین برانگیز است”، اما شواهد کافی برای توصیه‌های سیاستی ارائه نمی‌کنند. یاویندر ملحی در دانشگاه آکسفورد
Tim Fitzharris/Minden Photos/Alamy
تحقیقات تغییرات آب و هوایی اهمیت جنگل‌های وسیع و علفزارهای دریایی را به‌عنوان کارآمدترین ابزار ذخیره‌سازی کربن برجسته کرده است. اما گاومیش کوهان دار امریکایی، فیل‌ها، نهنگ‌ها، کوسه‌ها و سایر حیات‌وحش‌های عظیم کربن را در بدن خود ذخیره می‌کنند و در عین حال رشد درختان و علف‌های دریایی را تقویت می‌کنند، از آتش‌سوزی‌های آزادکننده کربن جلوگیری می‌کنند و یخ و خاک را از بین می‌برند تا کربن را در زمین نگه دارند. اسوالد اشمیتز در دانشگاه ییل
او می‌گوید: «به‌جای اینکه دامدار باشیم، بیایید به دام‌پرور کربن بودن فکر کنیم». بیزون ها را بازگردانیم و در واقع به دامداران برای کربنی که ذخیره می کنند به جای گوشت تولید شده توسط گاو، پول بدهیم.
گیاهخواران گیاهانی را مصرف می کنند که برای منابع با درختان رقابت می کنند، خاک های غنی از کربن و یخ را در یخ های دائمی بسته بندی می کنند، مراتع را حفظ می کنند که در غیر این صورت می تواند منجر به آتش سوزی شود، و رشد درختان جدید را از طریق پراکندگی دانه ها ترویج می کنند، در حالی که مقادیر زیادی کربن را در خود ذخیره می کنند. بدن برای چندین دهه
برای جلوگیری از افزایش میانگین دمای جهانی بیش از 1.5 درجه سانتیگراد از سطح قبل از صنعتی شدن خود، دانشمندان تخمین می زنند که تا سال 2100 باید 6.5 گیگا تن دی اکسید کربن را از جو حذف کنیم. اشمیتز می گوید که اکوسیستم های ساحلی و مرتعی حدود 0.5 تا 1.5 گیگا تن در سال کمتر خواهد بود.
نهنگ‌ها از طریق تنفس و مدفوع خود جمعیت فیتوپلانکتون‌های جذب‌کننده کربن را از سطح دریا تشویق می‌کنند، سپس پس از مرگ، مقادیر زیادی کربن را به اعماق کف دریا می‌فرستند. از سوی دیگر، شکارچیان جمعیت حیواناتی را کنترل می کنند که در غیر این صورت در صورت عدم کنترل، گیاهان ذخیره کننده کربن را در خشکی و دریا به خطر می اندازند.
من فکر می کنم پتانسیل واقعی برای هم افزایی بین حفاظت از حیات وحش و ذخیره کربن وجود دارد. [but] ملحی می‌گوید: من نگران این هستم که چنین چیزی به عنوان «تغییرگر بازی گرمایش جهانی» معرفی شود.
