سفر باکتری احتمالاً به همین جا ختم نمی شود. هوبرت میگوید، جریانهای اقیانوسی میتوانند باکتریهای خفته را به جای دیگری در بستر دریا منتقل کنند، که بیشتر آنها در همان نزدیکی قرار میگیرند، اما برخی از آنها هزاران مایل را طی میکنند.
تجزیه و تحلیل ژنتیکی نشان می دهد که باکتری های نفت خوار که هزاران متر زیر بستر دریا زندگی می کنند به اقیانوس نفوذ می کنند و سپس می توانند در امتداد جریان ها شناور شوند.
زندگی
26 آگوست 2022
مرجع مجله: دانشمندان پیشرفت می کنندآیا من:
باکتری های گرمادوست و مصرف کننده نفت که هزاران متر زیر بستر دریا زندگی می کنند، به اقیانوس نفوذ می کنند. سپس آنها می توانند قبل از بازگشت به زندگی در سایر ذخایر نفتی دور، در حالت غیرفعال شناور شوند.
باکتری های گرما دوست – به نام ترموفیل – می توانند در معرض سرما به هاگ های خفته تبدیل شوند. برای شناسایی هاگ های گرمادوست در نمونه ها، محققان آنها را در آزمایشگاه تا دمای 80 درجه سانتی گراد (176 درجه فارنهایت) گرم کردند. هوبرت می گوید: «این بیشتر چیزها را می کشد. اما هاگ ها بیدار می شوند و شروع به برگزاری یک مهمانی جهنمی می کنند. برخی از هاگ ها می توانند در محیط های متخاصم برای هزاران و شاید میلیون ها سالها
پس از بازگشت در بستر دریا، هاگ ها سپس در رسوبات مدفون می شوند و برای میلیون ها سال در اعماق گرمتر فرو می روند. هوبرت میگوید اگر آنها به اندازه کافی خوش شانس بودند که در یک میدان نفتی فرود بیایند، هاگهای خفته میتوانند دوباره زنده شوند. “اینها سخت ترین و انعطاف پذیرترین اشکال زندگی هستند که ما می شناسیم.”
هوبرت و همکارانش از ترکیبی از بررسیهای صوتی و تحلیلهای ژنتیکی برای درک بهتر نحوه حرکت باکتریها در بیوسفر عمیق استفاده کردند.
این کشف “شواهد بسیار خوبی” است مبنی بر اینکه این باکتری از اعماق زمین در نشت نفت به بستر دریا منتقل شده است، فرآیندی که می تواند چندین دهه تا صدها سال طول بکشد. جان هوفر در دانشگاه کاتولیک پاپی والپارایسو در شیلی.
کتابخانه عکس طبیعت / عکس سهام آلامی
محققان بخشی از فلات قاره را در جنوب غربی نوا اسکوشیا شناسایی کردند که در آن نفت با استفاده از یک زیردریایی خودمختار مجهز به سونار از شکافها نشت میکرد و به اقیانوس میریخت. آنها سپس با پایین آوردن لوله ای از کشتی تحقیقاتی خود یعنی Pacific Construction، گلوله های گلی را از 14 مکان در بستر دریا جمع آوری کردند.
برخی از باکتریهای اعماق دریا که هزاران مایل از هم فاصله دارند، از نظر ژنتیکی مشابه هستند
ریکا اندرسون در کالج کارلتون در مینهسوتا میگوید این «حلقه پراکندگی میکروبی» میتواند به توضیح اینکه چرا باکتریهای موجود در ذخایر نفتی که هزاران کیلومتر از هم جدا شده اند ژن های بیشتری نسبت به باکتری ها در محیط های مختلف مجاور به اشتراک می گذارند. هنگامی که باکتری های خفته از یک ذخیره گاه به ذخیره گاه دیگر سفر می کنند، می توانند ژن ها را مبادله کنند.

درباره این موضوعات بیشتر بدانید:
منبع: https://www.newscientist.com/article/2335451-heat-loving-oil-eating-bacteria-are-seeping-out-of-the-seafloor/?utm_campaign=RSS%7CNSNS&utm_source=NSNS&utm_medium=RSS&utm_content=home
تا 45 درصد از همه میکروب ها در زیر زمین در سنگ های داغ زندگی می کنند و از هیدروکربن ها و سایر انرژی های شیمیایی تغذیه می کنند. این “زیست کره عمیق” بزرگترین زیستگاه روی زمین است، اما اطلاعات کمی در مورد اکولوژی هر چیزی که در آنجا زندگی می کند، وجود دارد. کیسی-هوبرت در دانشگاه کلگری در کانادا او می گوید: “شما نمی توانید قلاده رادیویی را روی یک حشره قرار دهید و مانند خرس گریزلی آن را ردیابی کنید.”
محققان بخش هایی از DNA باکتری احیا شده را توالی یابی کردند. انواع میکروبها در نمونههای حاوی روغن با میکروبهای موجود در نمونههای بدون روغن متفاوت بود. آنها سپس نمونههای مته را از سراسر جهان مورد بررسی قرار دادند و دریافتند که میکروبهای روغنخوار همان نوع هستند که به وفور در هزاران متر زیر زمین در بسیاری از ذخایر عمیق نفت دیگر یافت میشوند.