اما کمپوست خانگی در اشکال و اندازه‌ها وجود دارد که بسته به نوع سطل کمپوست مورد استفاده، انواع خاک در باغ یا شهرک مسکونی و محل زندگی کمپوست‌کننده‌ها، نیازمندی‌ها متفاوت است.
او می‌گوید: «شما نباید از اصطلاح «کمپوست‌پذیر خانگی» استفاده کنید، اگر بیانگر تنوع واقعی محیط‌هایی نیست که از کمپوست خانگی تشکیل شده‌اند.
حذف تدریجی مواد کمپوست پذیر
او می گوید راه حل بهتر این است که مردم اجازه داشته باشند مواد قابل کمپوست را در سطل زباله های غذایی خود قرار دهند. اکثر شوراها اجازه می‌دهند که برای ضایعات مواد غذایی از کادوی لاینرها استفاده شود، اما از هر بسته‌بندی پلاستیکی قابل کمپوست دیگری خودداری می‌کنند. ارسال بسته‌بندی‌های قابل کمپوست به کمپوست‌سازی صنعتی، صنعتی که به گفته او “حرفه‌ای اداره می‌شود”، تضمین می‌کند که اقلام کاملاً تجزیه می‌شوند. او می‌گوید: «اخلاق داستان این است که ما باید سیستم‌های جمع‌آوری زباله‌های غذایی خود را مرتب کنیم.
بیشتر پلاستیک‌های قابل کمپوست که برچسب مناسب برای کمپوست خانگی دارند، به درستی در سطل‌های باغ تجزیه نمی‌شوند و بقایای پلاستیکی باقی‌مانده خاک‌های باغ را آلوده می‌کنند و حتی وارد زنجیره غذایی می‌شوند.
پورکیس می‌گوید کمپوست تولید شده در باغ‌ها و باغ‌های سراسر بریتانیا برای پرورش غذا، سبزیجات و گیاهان آشپزی استفاده می‌شود، بنابراین خطر زیادی برای ورود بقایای پلاستیکی به زنجیره غذایی وجود دارد. او می‌گوید: «ما می‌دانیم که مسیری در خاک، و بنابراین در زنجیره غذایی، و در چیزهایی که می‌خوریم یا موجودات دیگر می‌خورند، وجود دارد.
www.bigcompostexperiment.org.uk (CC BY)
بیش از 1600 نفر از مردم در آزمایش بزرگ کمپوست شرکت کردند مطالعه در سراسر انگلستان برای آزمایش اینکه بسته بندی های پلاستیکی قابل کمپوست چقدر خوب در سطل های کمپوست خانگی تجزیه می شوند.
دانیل پورکیس در دانشگاه کالج لندن (UCL) می‌گوید که نتایج نشان می‌دهد که یک مشکل عمده در گواهینامه‌های «قابلیت کمپوست‌سازی در خانه» وجود دارد.
با این حال، Purkiss می گوید که تولیدکنندگان بسته بندی باید قبل از اینکه از مردم بخواهند این پلاستیک را در خانه کمپوست کنند، دو بار فکر کنند.
درباره این موضوعات بیشتر بدانید:
