تصاویر خیره کننده JWST یک سحابی را نشان می دهد که توسط یک سیستم چند ستاره شکل گرفته است
اورسولا دیمارکو در دانشگاه مککواری استرالیا و همکارانش این سحابی را که NGC 3132 نیز نامیده میشود، با استفاده از تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) رصد کردند و یک مدل سهبعدی برای درک ساختار داخلی آن ایجاد کردند. در حالت ایدهآل، شما ستارههای همراه را پیدا میکنید و به گذشته برمیگردید. در عمل، شما نمی توانید این کار را انجام دهید، بنابراین باید به عنوان بازپرس در صحنه جرم کار کنید، جایی که خود سحابی به شما می گوید چه اتفاقی برای آن افتاده است.
برای سفر در کهکشان و فراتر از هر جمعه، برای خبرنامه رایگان Launchpad ما ثبت نام کنید
لبه های بیرونی سحابی نیز مجموعه ای از قوس ها را نشان می دهد که تا حدودی شبیه حلقه های یک کنده درخت است. فاصله این حلقهها به محققان این امکان را میدهد تا فاصله بین ستاره اولیه و ستارهای را که آنها را در ابر گازی در حال گسترش حک کرده است، محاسبه کنند، که باید 40 تا 60 برابر دورتر از ستارهای باشد که آنها را حک کرده است.
از طریق لی کرین
سحابی حلقه جنوبی پر از ستاره است. زمانی تصور میشد که سحابیها، ابرهای عظیمی از گاز و زباله در فضا، از مرگ یک ستاره به وجود آمدهاند، اما گردابها و گردابهای این یکی از حداقل چهار ستاره در مدار یکدیگر تشکیل شدهاند – شاید حتی پنج.
در نهایت، مدل سه بعدی سحابی شواهدی از آنچه می تواند ستاره پنجم باشد را نشان داد. بازسازی کمی شبیه یک تخم مرغ تودهای به نظر میرسد و هر برآمدگی با دیگری در طرف مقابل ابر گازی جفت میشود. این تودهها به احتمال زیاد توسط جتهای ستاره مرکزی تشکیل شدهاند، اما تنها راه برای دادن جهتگیریهای تصادفی که به نظر میرسد، از طریق مدارهای آشفته سه ستاره مجاور است. این امر مستلزم یک ستاره اضافی است که به دور ستاره اصلی می چرخد و ستاره بسیار نزدیکی که قرص غبار را می سازد و حلقه جنوبی را به یک پنج ستاره تبدیل می کند.
جوزف دپاسکوال/STScI
تصاویر JWST دیسکی از غبار را در اطراف ستاره اولیه نشان داد که باید توسط یک ستاره همراه اضافی ایجاد شود، که حتی نزدیکتر از چیزی که میدانیم – تقریباً فاصله بین زمین و خورشید – در حال چرخش است. ما هیچ نشانه ای از خود ستاره نمی بینیم، بنابراین ممکن است سقوط کرده و با ستاره اصلی ادغام شود.
وقتی ستاره ای به اندازه خورشید می میرد، لایه های بیرونی خود را از دست می دهد و هسته ستاره ای که در وسط باقی مانده است، آنها را گرم می کند و آنها را می درخشد. قبل از این تصاویر جدید، میدانستیم که دو ستاره دیگر به دور ستاره اصلی که سحابی حلقه جنوبی را ایجاد کرده است، یکی نزدیک و دیگری دور است.
سحابی حلقه جنوبی تصویر سمت چپ گاز بسیار داغ و تصویر سمت راست ستاره ها را برجسته می کند
د مارکو توضیح میدهد: «هر بار که ما حلقههایی از این دست داشتهایم، تنها توضیحی که واقعاً کار میکند این است که وقتی ستاره دور میشود، همراهی در اطراف ستاره وجود دارد و در حین چرخش، ردی را در ماده چاپ میکند». برای ساخت حلقه ها به یک همراه نیاز دارید، اما نمی تواند همان همراهی باشد که رکورد را ساخته است.
رشته ها و سیم پیچ های نور خیره کننده ای که سحابی حلقه جنوبی را تشکیل می دهند توسط حداقل پنج ستاره شکل گرفته اند که در یک رقص پیچیده به دور خود می چرخند.