JWST اکنون در حال انجام بررسی های دقیق تری است که در آن اخترشناسان امیدوارند ویژگی های جوی بیشتری و دو حلقه آخر سیاره را ببینند.
اورانوس و حلقههای غبارآلود آن توسط تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) با جزئیات بسیار عالی، همراه با ابرها و یک کلاهک قطبی ثبت شدند.
ناسا، ESA، CSA، STScI/J. DePasquale (STScI)
حلقههای اطراف اورانوس با اکثر تلسکوپها به سختی دیده میشوند، زیرا سنگهای تیره و غباری که آنها را تشکیل میدهند، نور خورشید را کمی منعکس میکنند. تنها دو تلسکوپ مستقیماً از این حلقهها تصویربرداری کردهاند، یکی روی فضاپیمای وویجر 2 در طول پرواز در سال 1986 و رصدخانه Keck Earth در هاوایی.
این طوفانها و کلاهک قطبی به این دلیل به وجود میآیند که اورانوس عمود بر مدار خود به دور خورشید میچرخد و آن را در نور خورشید و تاریکی طولانی قرار میدهد. از آنجایی که از خورشید بسیار دور است، 84 سال طول می کشد تا به دور آن بچرخد، به این معنی که قطب شمال سفید درخشان در این تصویر در تاریکی بود زمانی که وویجر 2 از این سیاره در دهه 1980 بازدید کرد.
تصاویر مادون قرمز از اورانوس همچنین بخش هایی از سطح و جو پرتلاطم آن را نشان می دهد که قبلاً قابل مشاهده نبوده است، مانند یک نقطه روشن بزرگ در مرکز کلاهک قطبی شمالی سیاره، که وقتی در تابستان به خورشید اشاره می کند، قابل مشاهده است. اورانوس و در سمت راست مرکز در این تصویر، همراه با یک ابر به سمت لبه کلاهک و دیگری در سمت چپ سیاره است که به رعد و برق های شدید در جو آن مرتبط است.
میگوید: «چقدر شگفتانگیز است که اورانوس را با جزئیاتی که قبلاً فقط با بازدید واقعی وویجر 2 امکانپذیر بود، شگفتانگیز است». مایکل مریفیلد در دانشگاه ناتینگهام انگلستان برخلاف پرواز وویجر، ما میتوانیم ظاهر آن را در طول زمان بررسی کنیم تا ببینیم چرخش کجشده عجیب آن چه تأثیری بر الگوهای آبوهوای آن دارد.