جمعیت پولکات در بریتانیا در قرن گذشته بهبود یافته است و می توان با آمیختگی با موش های وحشی به آنها کمک کرد.
زندگی
18 آگوست 2022
اترینگتون می‌گوید: «هرچه از ولز جلوتر می‌روید، بیشتر شبیه موش خرما می‌شوند.
تصور می شود که آنالوگ های انسانی دو مورد از این ژن ها در شناخت و بینایی نقش دارند، بنابراین ممکن است تأثیر مشابهی در راسو. اترینگتون نمی‌داند که آیا چنین ژن‌هایی توانایی شکار را افزایش داده‌اند، از طریق پرورش انسان به یک ویژگی برجسته‌تر در موش‌ها تبدیل شده‌اند، و اکنون در حال یافتن حیات دوم در پولکت‌ها هستند. تعیین آن مستلزم تحقیقات بیشتر است.
فرانک هایلر در دانشگاه کاردیف، انگلستان، اشاره می‌کند که می‌تواند نتایج مثبتی برای گونه‌های کمیاب یا در حال انقراض که با خویشاوندان نزدیک هیبرید می‌شوند، وجود داشته باشد.
اترینگتون و همکارانش از 49 نمونه DNA گرفتند راسو افراد، از جمله پلکات های کشتار جاده ای از بریتانیا و سرزمین اصلی اروپا، هیبریدهای احتمالی و موش های اهلی شده. این تیم ژنوم پستانداران را تجزیه و تحلیل و مقایسه کردند.
این تیم همچنین به دنبال ژن‌هایی در جمعیت انگلیسی پلکتان‌های دورگه بودند که همیشه از فرت‌ها به ارث رسیده‌اند. اترینگتون توضیح می‌دهد: «این نسخه‌ها از ژن‌ها احتمالاً به این دلیل انتخاب شده‌اند که به نوعی مزیت به اسکانک می‌دهند.
همه ژنوم‌های پولکات بریتانیا شواهدی از آمیختگی با موش خرماها را نشان دادند که میزان آن نشان‌دهنده الگوی گسترش جغرافیایی پلکته‌ها در سراسر بریتانیا است.
یورگن کریستین سونز/برگزار تصویر/شاتراستوک
پولکت اروپایی (موستلا پوتوریوس) اجداد سرخاب ها خواهند بود (M. Putorius furo) که حدود 2000 سال پیش اهلی شدند. پولکت ها که در ابتدا در بریتانیا گسترده بودند، توسط انسان ها به عنوان شکارچیان طیور و پرندگان شکار مورد آزار و اذیت قرار گرفتند و تا سال 1900، پولکت های بریتانیایی فقط در جیب های کوچک جنگل های ولز ادامه یافتند.
پولکات ها در انگلستان، فرت های هیبریدی هستند
توسط جیک بوهلر
کاهش شکار پس از دو جنگ جهانی، ممنوعیت برخی تله‌ها و حفاظت رسمی تحت قانون حیات وحش و روستا در سال 1981 به بهبودی این سگ کمک کرد. در دهه‌های اخیر، جمعیت پولکات به سمت شرق در سراسر انگلستان گسترش یافته است، که محل زندگی جمعیت‌های وحشی است. این دو حیوان به‌عنوان آمیخته‌سازی شناخته شده بودند، اما محققان میزان آن را با جزئیات تعیین نکرده بودند گراهام اترینگتون در موسسه Earlham انگلستان
بسیاری از پلکتان های وحشی در بریتانیا جزئی از حشرات هستند. پستانداران راسو مانند به طور کامل با خویشاوندان اهلی خود آمیخته شدند که از جمعیت کوچکی در ولز پخش شدند.
شاید چنین آمیختگی با دسترسی به تنوع ژنتیکی که خود آنها ندارند، به زنده ماندن گونه ها کمک کند؟ هایلر می گوید که در این تحقیق شرکت نداشت.
اترینگتون و تیم او همچنین تفاوت‌های ژنتیکی قابل‌توجهی را بین پولکت‌های ولزی و پسرعموهای انگلیسی و قاره‌ای آنها کشف کرده‌اند و در حال حاضر در حال بررسی این موضوع هستند که آیا جمعیت ولز ممکن است گونه‌ای متمایز باشد یا خیر.
