باتری می تواند تومور را بپوشاند و به طور مداوم اکسیژن موجود در آن را برای بیش از 14 روز مصرف کند که بسیار طولانی تر از عوامل قبلی است. [that worked for] ژانگ می‌گوید معمولاً بیش از دو روز نیست.
تومورهای سرطانی در موش ها به لطف باتری مکش اکسیژن کوچک شدند
منبع: https://www.newscientist.com/article/2367295-cancer-tumours-in-mice-shrunk-thanks-to-oxygen-sucking-battery/?utm_campaign=RSS%7CNSNS&utm_source=NSNS&utm_medium=RSS&utm_content=home
به گفته ژانگ، اگرچه باتری هنگام استفاده در موش هیچ نگرانی ایمنی ایجاد نمی کند، نوار ایمنی برای انسان بالاتر است، بنابراین تحقیقات بیشتری برای اطمینان از سازگاری آن با بافت مورد نیاز است.
راندال جانسون در دانشگاه کمبریج می‌گوید که القای هیپوکسی در تومورها می‌تواند جنبه‌های منفی داشته باشد، مانند افزایش تمایل به گسترش سرطان در سایر نقاط بدن. او می‌گوید اگرچه این اتفاق در موش‌ها رخ نداده است، اما هزینه‌ها و مزایای استفاده از باتری در انسان باید قبل از هر گونه درمان انسانی ارزیابی شود.
کاشت باتری مصرف کننده اکسیژن در موش های مبتلا به سرطان باعث شد که تومورهای آنها در عرض دو هفته در صورت استفاده با یک کلاس آزمایشی از داروهای سرطان، کوچک شود یا ناپدید شود.
تصویربرداری توموگرافی از تومور سرطان سینه در موش
ژانگ و تیمش باتری را در زیر بغل 25 موش مبتلا به سرطان سینه کاشتند. پنج باتری کار و درمان HAP را دریافت کردند. موش‌های باقی‌مانده در گروه‌هایی سازمان‌دهی شدند که در آنها هیچ درمانی دریافت نکردند، فقط داروهای HAP، یک باتری کاشته‌شده که کار نمی‌کرد، یا فقط باتری در حال کار، که می‌تواند تا 500 ساعت در بافت موش کار کند.
همانطور که بیشتر تومورها رشد می کنند، اکسیژن را از بافت های غیر سرطانی اطراف خود مصرف می کنند، بنابراین سلول های تومور دچار کمبود اکسیژن یا کم اکسیژن می شوند. دسته‌ای از داروها به نام پیش‌داروهای فعال‌شده با هیپوکسی (HAPs)، به دنبال بهره‌برداری از این ویژگی با کشتن سلول‌هایی هستند که هیپوکسی را نشان می‌دهند، به طوری که سلول‌های سالم کمتر تحت تأثیر قرار می‌گیرند و عوارض جانبی درمان را کاهش می‌دهند. اما هیچ HAP برای استفاده بالینی به دلیل شواهد محدودی از اثربخشی آنها تأیید نشده است.
چهارده روز بعد، تومورها به طور متوسط 90 درصد در 5 موش که باتری فعال و درمان HAP را دریافت کرده بودند، کوچک شد و در چهار مورد از این موش ها کاملا ناپدید شدند. تومورها به همان اندازه باقی ماندند یا در سایر گروه های موش رشد کردند.
اکنون، فن ژانگ در دانشگاه فودان در شانگهای چین و همکارانش یک باتری کاشته شده قابل شارژ ابداع کرده اند که با آب نمک تزریق شده در اطراف آن کار می کند و باعث می شود باتری با ولتاژ بسیار پایین برق تولید کند و اکسیژن مصرف کند. با ایجاد یک محیط هیپوکسیک، باتری باید عملکرد PAH ها را بهینه کند.
