حیات دریایی از انقراض دسته جمعی پرمین-تریاس سریعتر از آنچه فکر می کردیم بهبود یافت

آهنگ هایجون در دانشگاه علوم زمین چین در ووهان و همکارانش، گویانگ بیوتا، گروهی از فسیل‌های دریایی فوق‌العاده به خوبی حفظ شده در جنوب چین که قدمت آن به ۲۵۱ میلیون سال پیش، در دوره اولیه تریاس می‌رسد، مورد مطالعه قرار دادند. این شامل حداقل 40 گونه مختلف ماهی، صدف، آمونیت و سخت پوستان مانند میگو و خرچنگ است.

این بازسازی هنری از Guiyang Biota است.  گویانگ بیوتا نشان دهنده قدیمی ترین لاگرستوت مزوزوئیک است که تا به امروز پیدا شده است.  گویانگ بیوتا یکی از اولین اکوسیستم های دریایی کامل پس از مرگ بزرگ در تاریخ زمین است.  گویانگ بیوتا حاوی نمایندگانی از تمام سطوح تغذیه‌ای، به‌ویژه فسیل‌های فراوان ماهی و ده‌پایان، از جمله کولاکانت‌ها به طول حدود 1 متر، و اولین حضور خرچنگ‌ها و میگوها است که اولین رکورد 1.5 میلیون ساله را افزایش می‌دهد.
برای مدت طولانی، دیرینه شناسان تخمین زدند که حدود 8 میلیون سال طول می کشد تا اکوسیستم های اقیانوسی از این پسرفت بهبود یافته و به شکل مدرن امروزی تکامل یابند.

سونگ می‌گوید مجموعه گونه‌ها بسیار شبیه به آنچه در اقیانوس‌های امروزی می‌بینیم است، به جز آمونیت‌ها که به اندازه کافی بدشانس بودند که با دایناسورها در اواخر کرتاسه ناپدید شدند. این نشان می دهد که یک اکوسیستم دریایی بسیار متنوع و پیچیده فقط 1 میلیون سال پس از مرگ بزرگ وجود داشته است. او می گوید: «در تاریخ زمین شناسی، سریع است.

تصور می شود که مرگ بزرگ در پایان دوره پرمین در حدود 252 میلیون سال پیش به دلیل فعالیت آتشفشانی بسیار زیاد که منجر به اسیدی شدن اقیانوس ها و گرم شدن کره زمین شد، ایجاد شده است. این فاجعه به ویژه برای جانداران دریایی بسیار سخت بود و بیش از 80 درصد از زندگی در اقیانوس ها را از بین برد.

مجموعه‌ای متنوع از فسیل‌های چین نشان می‌دهد که یک اکوسیستم دریایی پیچیده 251 میلیون سال پیش، مدت کوتاهی پس از انقراض دسته جمعی که پیچیده‌ترین حیات روی زمین را از بین برد، وجود داشته است.

زندگی


9 فوریه 2023

به نظر می رسد مجموعه ای استثنایی از فسیل های دریایی از چین نشان می دهد که حیات در اقیانوس ها پس از بزرگ ترین انقراض دسته جمعی در تاریخ زمین به سرعت بهبود یافته است.

دینگ هوا یانگ، سونگ هایجون

دیوید بوتر در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، لس آنجلس، همچنین می‌گوید که فسیل‌ها یک اکوسیستم را نشان می‌دهند که هنوز در مرحله اولیه بازیابی است. او می‌گوید: «کارهای مختلفی در اکوسیستم انجام می‌شود، اما آنها توسط یک تیم کوچک انجام می‌شوند.

پل ویگنال در دانشگاه لیدز، بریتانیا، می‌گوید این مجموعه فسیل‌ها مملو از یافته‌های جدید هیجان‌انگیز، به‌ویژه میگو و خرچنگ است که قبلاً هرگز در تریاس زیرین دیده نشده بود. اما او فکر می کند نویسندگان این مطالعه در مورد سرعت بهبودی اغراق می کنند. او می‌گوید: اگرچه ماهی‌های مختلف زیادی وجود دارد، اما تنوع گونه‌های موجود در بستر دریا هنوز بسیار کم است و تا رسیدن به سطوح مدرن تنوع راهی در پیش است.

بازسازی هنری موجودات دریایی 1 میلیون سال پس از “مرگ بزرگ” که در فسیل‌های گویانگ، چین دیده می‌شود.

بوتجر می‌گوید که با توجه به سایر سوابق فسیلی، این نشان می‌دهد که بهبود احتمالاً نابرابر بوده است و جوامع دریایی در برخی از نقاط جهان سریع‌تر از سایر نقاط بهبود می‌یابند. او می گوید: «این همان چیزی است که در بحران های زیست محیطی امروزی می بینیم. بعضی جاها بیشتر از بقیه متاثر می شوند».

فسیل‌ها شامل نمایندگان تمام سطوح زنجیره غذایی، از سلاکانت‌های شکارچی یک متری گرفته تا آمیب‌های تک سلولی کوچک است. در حالی که برخی از گروه های بزرگ از موجودات زنده از انقراض دسته جمعی جان سالم به در بردند، بسیاری دیگر که قبلاً فراوان بودند، مانند تری لوبیت ها، از بین رفتند.

درباره این موضوعات بیشتر بدانید:


منبع: https://www.newscientist.com/article/2358795-sea-life-recovered-from-permian-mass-extinction-faster-than-we-thought/?utm_campaign=RSS%7CNSNS&utm_source=NSNS&utm_medium=RSS&utm_content=home

توسط احمد گل کار

احمد گل کار