حیوانات بزرگ خطر بیشتری از سرطان را نشان می دهند – اما همچنین دفاعی بهتری را تغییر داده اند

حیوانات بزرگتر طولانی تر زندگی می کنند و سلول های بیشتری دارند که می توانند به اشتباه پیش بروند ، بنابراین ما انتظار داریم که آنها خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان داشته باشند. تجزیه و تحلیل کامل از 263 گونه نشان می دهد که این مورد نیز وجود دارد ، اما همچنین خاطرنشان می کند که برخی از حیوانات بزرگ راه های تحول یافته برای محدود کردن خطر را تحول داده اند.

“ما اولین شواهد تجربی را ارائه می دهیم که نشان می دهد بین اندازه بدن و شیوع سرطان ارتباط وجود دارد ، به این معنی که گونه های بزرگتر نسبت به گونه های کوچکتر سرطان بیشتری دارند.” جورج باتلر در دانشگاه کالج در لندن.

نتایج در تضاد با مطالعات قبلی که پیدا کرده اند هیچ ارتباطی بین جرم بدن و سطح سرطان وجود نداردبشر باتلر می گوید ، اما بسیاری از آنها فقط چند ده گونه درگیر بودند.

برای داشتن یک دید گسترده تر ، باتلر و همکارانش داده های مربوط به اندازه و میزان سرطان 79 گونه پرنده ، 90 پستاندار ، 63 خزندگان و 31 دوزیستان را تجزیه و تحلیل کردند. این داده ها از کارهای قبلی محققان دیگر ، که از طریق سوابق کالبد شکافی سوت زده بودند که در صورت ثبت حیوانات اسیر – که در جاهایی مانند باغ وحش و آکواریوم نگهداری می شدند – در هنگام مرگ آنها به سر می بردند.

این تیم دریافت که بزرگترین حیوانات در مقایسه با افراد کوچک ، در زمان مرگشان کمی بیشتر احتمال ابتلا به سرطان دارند. از طریق پرندگان و پستانداران ، افزایش 1 ٪ در توده بدن به طور متوسط ​​با افزایش 0.1 ٪ در سرطان مرتبط بود. داده های توده بدنی برای خزندگان و دوزیستان در دسترس نبود ، بنابراین این تیم از طول بدن استفاده می کردند و خاطرنشان می کردند که هر افزایش 1 ٪ با افزایش متوسط ​​میزان سرطان 0.003 ٪ مرتبط است.

باتلر و تیمش می گویند که نتایج آنها ایده ای طولانی را که به نام پارادوکس PETO شناخته می شود ، زیر سوال می برد ، تأکید می کند که میزان سرطان باید با اندازه بدن ارتباط داشته باشد ، اما خیر. از طرف دیگر ، ورا گوربونووا در دانشگاه روچستر در ایالت نیویورک ، ضعف این همبستگی هنوز هم نیاز به توضیح دارد.

وی گفت: “افزایش ریسکی که می بینند بسیار ، بسیار جزئی است و به هیچ وجه متناسب با اندازه بدن نیست.” “اگر شما یک حیوان کوچک مانند موش را می گیرید و یک انسان شاید 100 برابر بزرگتر باشد ، یا یک فیل 1000 برابر بزرگتر باشد ، تفاوت در سرطان در انسان 100 برابر بیشتر نیست یا 1000 برابر بیشتر در فیل است.”

گوربونووا توضیح می دهد که این نشان می دهد که گونه های بزرگتر راه های بیشتری برای محافظت از خود تکامل یافته اند.

در واقع ، با استفاده از درختان تکاملی برای استنباط نرخ حیوانات حیوانات ، این تیم دریافتند که گونه های پرندگان و پستانداران با اندازه مشابه در صورت افزایش سرعت سریعتر در طول تکامل ، از دفاع بهتر در برابر سرطان برخوردار هستند.

مطالعات قبلی سازگاری های ژنتیکی را در فیل ها و نهنگ ها شناسایی کرده اند که می توانند با بهبود ترمیم DNA یا جلوگیری از سلولهای تقسیم معیوب از سرطان محافظت کنند.

گوربونووا توضیح می دهد که درک عمیق تر از چگونگی مقاومت در برابر برخی از حیوانات می تواند منجر به درمان های جدید برای افراد شود. “اگر متوجه شوید که ، در این حیوانات مقاوم در برابر سرطان ، مسیرهای بیولوژیکی خاصی وجود دارد که متفاوت تغییر می کنند ، می توانیم به عنوان مثال مولکول های کوچک را طراحی کنیم که این روش ها را هدف قرار داده و سپس سلولهای سرطانی را با کارآمدتر از بین می برند ، یا حتی می توانند وی گفت: از وقوع سرطان جلوگیری کنید. “

وی گفت: “این احتمالاً داروهای بسیار امیدوارکننده ای خواهد بود زیرا در طول تکامل ، این مکانیسم ها طی میلیون ها سال مورد آزمایش قرار گرفتند.”

سوژه ها: