خودارضایی نر در پستانداران برای کاهش خطر ابتلا به بیماری های مقاربتی تکامل یافته است

منبع: https://www.newscientist.com/article/2377320-male-masturbation-in-primates-evolved-to-cut-chance-of-catching-stis/?utm_campaign=RSS%7CNSNS&utm_source=NSNS&utm_medium=RSS&utm_content=home

محققان توضیح می‌دهند که در زمینه بیماری، این می‌تواند به این دلیل باشد که مایع منی حاوی مولکول‌های ضد باکتری است و نیروی انزال، پاتوژن‌ها را از مجرای ادرار مرد بیرون می‌زند.

تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که نرها و ماده‌های جدیدترین جد مشترک همه میمون‌های دنیای جدید، میمون‌ها و میمون‌های دنیای قدیم احتمالاً خودارضایی هستند. اما نویسندگان با ردیابی بیشتر به اجداد مشترک این سلسله و تارسیرهای غیر خودارضایی، به این نتیجه رسیدند که ماده این جد مشترک ممکن است خودارضایی کرده باشد اما از نر مطمئن نیست.

پستانداران کوچکتر، مانند سیفاکا و مارموزت، اندام تناسلی خود را با لیسیدن و ادرار کردن پس از جفت گیری تمیز می کنند. اما به گفته محققان، نخستی‌های بزرگ مانند شامپانزه‌ها، گوریل‌ها و بونوبوها انعطاف‌پذیری لازم برای لیسیدن اندام تناسلی خود را ندارند، بنابراین ممکن است برای کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های مقاربتی، خودارضایی را اتخاذ کرده باشند.

درک این نکته مهم است که خودارضایی در ردیف نخستی‌ها، هم در ماده‌ها و هم در نرها، همه جا وجود دارد و هم توسط افراد اسیر و هم در افراد وحشی انجام می‌شود. امیدواریم برجسته کردن این موضوع به انکار نگرش‌های مضر برای خودارضایی کمک کند و نشان دهد که بخشی از آن است. بریندل می گوید: مجموعه ای از رفتارهای جنسی سالم.

می گوید: “این مقاله بسیار جالبی است که تاریخچه تکاملی رفتارهایی را که هیچ ردی در پرونده فسیلی باقی نمی گذارد روشن می کند.” کیت اوپی در دانشگاه بریستول انگلستان این شگفت انگیز است که خودارضایی چقدر در میان نخستی ها، به ویژه میمون ها و میمون های بزرگ، گسترده بود.

بریندل و تیمش بر دو ایده تمرکز کردند. فرضیه انتخاب پس از ازدواج می گوید که خودارضایی مردانه کیفیت انزال را بهبود می بخشد و انجام دهید برتر اسپرم در دسترس برای لقاح، که شانس تولید مثل موفق را افزایش می دهد. فرضیه اجتناب از پاتوژن نشان می دهد که خودارضایی یک فعالیت پاکسازی پس از رابطه جنسی است.

بریندل می‌گوید، با این حال، داده‌ها برای زنان قطعی نبود و این امکان وجود دارد که خودارضایی زنان با هیچ یک از فرضیه‌های آزمایش‌شده در اینجا مطابقت نداشته باشد. خودارضایی در پستانداران ماده به زور عوامل بیماری زا را از بین نمی برد. تحریک جنسی همچنین pH واژن را افزایش می دهد – که معمولاً برای جلوگیری از رشد عوامل بیماری زا در محدوده اسیدی است – تا محیط را برای اسپرم های مورد انتظار مهمان نوازتر کند و دفاع شیمیایی واژن را ضعیف کند.

عدم دانستن اینکه آیا خودارضایی قبل یا بعد از مقاربت انجام می شود، یک عامل محدود کننده در این مطالعه است سیریل گروتر در دانشگاه استرالیای غربی اگر این کار در کاهش خطر ابتلا به بیماری های مقاربتی موفقیت آمیز باشد، باید به طور مداوم پس از جفت گیری رخ دهد. او می‌گوید اگر این امر به بهبود موفقیت در تولید مثل در گروه‌های بی‌حساب کمک می‌کند، همیشه باید قبل از جفت‌گیری اتفاق بیفتد.

این مطالعه نشان داد که خودارضایی در اسیران بیشتر از افراد وحشی است.