داروی لوسمی پس از انتشار، نویدبخش درمان سرطان سینه است
مرکز سرطان دانا-فاربر هاروارد در بیمارستان عمومی ماساچوست/انستیتو ملی سرطان/کتابخانه عکس علمی
در بخش دیگری از آزمایش، محققان با مهار PDGF-C با استفاده از داروی imatinib که به طور گسترده به افراد مبتلا به لوسمی میلوئیدی مزمن داده می شود، تا حدی رشد تومور را در موش های مسن مسدود کردند.
سوزان واردل در دانشگاه دوک در کارولینای شمالی، می‌گوید این مطالعه بر نیاز به درک بهتر عوامل محیطی در بدن که باعث رشد تومور ثانویه می‌شوند، تاکید می‌کند. او می‌گوید: «کار بیشتری برای تعیین کاربرد کلی یافته‌ها در درمان سرطان انسان مورد نیاز است.
محققان اکنون قصد دارند این آزمایش را با استفاده از دارویی که تأثیر هدفمندتری بر سطوح PDGF-C دارد، روی موش ها تکرار کنند.
سپس محققان دریافتند که رشد تومور در موش‌های مسن‌تر با تنظیم دگرگونی فاکتور رشدی به نام PDGF-C در ریه‌ها مرتبط است که در موش‌های جوان‌تر کمتر اتفاق می‌افتد.
میکروگراف بافت سرطان پستان مثبت گیرنده استروژن، سلول‌های سرطانی در حال تقسیم آهسته (قرمز) مقاوم به درمان، هسته سلولی (آبی) و سلول‌های سرطانی در حال تقسیم سریع (سبز) را نشان می‌دهد.
سرطان سینه ER+ اغلب چندین سال بعد عود می کند درمان ظاهرا موثر تورل می‌گوید: این به این دلیل است که سلول‌ها می‌توانند قبل از درمان به سایر نقاط بدن منتقل شوند و تا زمان شروع درمان قابل شناسایی نیستند. این سلول‌ها اساساً خاموش می‌مانند، و سپس چیزی می‌تواند آنها را ترغیب کند که آنها را بیدار کنند.»
ایساکه می گوید ایماتینیب عوارض جانبی زیادی دارد، مانند درد معده و خستگی. او می‌گوید: «شما نمی‌خواهید کسی را که عود نمی‌کند درمان کنید.
تورل می‌گوید ایماتینیب سرعت رشد تومورهای ثانویه موش‌ها را مهار می‌کند، اما برخی ضایعات هنوز ایجاد می‌شوند.
در موش‌های جوان، این سلول‌های سرطانی محل ثانویه تقسیم نمی‌شوند، در حالی که در موش‌های مسن‌تر، سلول‌ها بیشتر به تومور تبدیل می‌شوند که عمدتاً در ریه‌های حیوانات ایجاد می‌شوند.
مطالعه روی موش‌ها نشان می‌دهد که یک داروی لوسمی تغییر کاربری ممکن است بتواند از شایع‌ترین نوع سرطان سینه از ایجاد تومور در سایر نقاط بدن جلوگیری کند، اگرچه خطر عوارض جانبی برای استفاده در انسان بسیار زیاد است.
فرانسیس تورل در موسسه تحقیقات سرطان در بریتانیا و همکارانش سرطان سینه با گیرنده استروژن مثبت (ER+) را در موش القا کردند. این شایع ترین نوع سرطان سینه در مردان است که تا 80 درصد موارد را شامل می شود و معمولاً در افراد بالای 50 سال رخ می دهد.
با توجه کلر آیزاک در موسسه تحقیقات سرطان، سطوح بالاتر PDGF-C ممکن است با سیستم ایمنی ضعیف مرتبط باشد.
تورل می گوید در انسان و موش، سطح PDGF-C در ریه ها با افزایش سن افزایش می یابد، که ممکن است محیطی را تحریک کند که تقسیم سلولی سرطان ثانویه را تحریک می کند.
او می‌گوید در حالی که ممکن است پتانسیل استفاده در افراد را داشته باشد، هیچ راهی برای پیش‌بینی اینکه کدام سرطان سینه ER+ ممکن است بعداً در سایر نقاط بدنشان عود کند وجود ندارد.
برای یافتن اطلاعات بیشتر، محققان به موش‌های جوان – 8 تا 10 هفته – و موش‌های مسن – 9 تا 18 ماهه – سرطان سینه ER+ مثبت دادند. موش ها برای این تومورها درمان نشدند. بین دو تا پنج هفته بعد، تقریباً همه سلول‌های سرطانی در محل‌های ثانویه داشتند.
