امانوئل مینو در دانشگاه استنفورد در کالیفرنیا و ماساشی یاناگیساوا در دانشگاه تسوکوبا در ژاپن، هر یک به طور مستقل مکانیسمی را که در پس نارکولپسی قرار داشت، کشف کردند.
یاناگیساوا می‌گوید: «بنابراین این یک هم‌گرایی بسیار دراماتیک و هیجان‌انگیز از دو آزمایشگاه بود که از جهت‌های کاملاً متفاوت می‌آمدند.
ماساشی یاناگیساوا و امانوئل میگنو به دلیل کشف علت نارکولپسی برنده جایزه پیشرفت سال 2023 شدند.
کشف میگنوت و یاناگیساوا جایزه پیشرفت را دریافت کرد زیرا درک ما از خواب را بهبود بخشید و باعث ایجاد داروهای جدید برای درمان نارکولپسی شد که اعتقاد بر این است که بر روی آن تأثیر می گذارد. حدود 1 درصد از جمعیت جهان است. اگرچه تاکنون هیچ کدام تایید نشده اند، اما بسیاری از آنها در مراحل مختلف آزمایشات بالینی هستند. یاناگیساوا می‌گوید: «اگر همه چیز خوب پیش برود، شاید سه یا چهار سال بعد، درمان دارویی از نظر بالینی در دسترس باشد.
امسال، دو جایزه دیگر در زمینه علوم زیستی، به ویژه به دمیس حسابیس و جان جامپر برای توسعه AlphaFold و به کلیفورد برانگوین و آنتونی هیمن برای کشف مکانیسم بنیادی سازمان سلولی اهدا شد. ژنی که تیم او در نهایت شناسایی کردند برای دو گیرنده غشایی در مغز رمزگذاری شده است. گیرنده های غشایی روی پوشش سلول ها قرار می گیرند و مولکول های خارج از آن را حس می کنند. برخی از مولکول‌ها گیرنده‌ها را فعال می‌کنند و باعث ایجاد آبشاری از پاسخ‌ها می‌شوند که اغلب منجر به تغییر در رفتار ارگانیسم می‌شود. با این حال، برای میگنو مشخص نبود که این گیرنده های جدید چه عملکردی دارند، چه رسد به اینکه به چه مولکول هایی پاسخ می دهند. جایزه پیشرفت / ماساشی یاناگیساوا و امانوئل میگنو
در دهه 1980، میگنو و همکارانش در تلاش برای شناسایی ژن های مرتبط با این بیماری، پرورش سگ های نارکولپتیک را آغاز کردند. میگنو توضیح می‌دهد: «وقتی این کار را شروع کردم، مردم می‌گفتند این دیوانه‌وار است، زیرا هنوز ژنوم انسان حتی توالی‌یابی نشده بود. “و در واقع، آنقدر دیوانه کننده بود که 10 سال طول کشید، اما نتیجه داد.”
درباره این موضوعات بیشتر بدانید:
