دراز مدت: چیست و چرا مخالفان آن را خطرناک می دانند؟
آیا این درست است؟ برای شکل دادن به نظر خود، اولین چیزی که باید بدانید این است که بلندمدت طعم های مختلفی دارد. بسیاری از شدیدترین انتقادها به پیامدهای آن مربوط می شود “دراز مدت قوی”گونه‌ای که در مقاله‌ای در سال 2021 توسط هیلاری گریوز و ویلیام مک اسکیل از دانشگاه آکسفورد معرفی شد، که می‌گوید این باید مهمترین اولویت اخلاقی زمان ما باشد.
این سوال که توسط فیلسوف درک پارفیت در دهه 1980 مطرح شد، برای روشن کردن تعهدات اخلاقی ما نسبت به نسل های متولد نشده بود. او استدلال کرد که خطر آسیب رساندن آگاهانه به یک فرد آینده به همان اندازه جدی است، چه امروز و چه یک قرن بعد.
این می تواند عواقب شدیدی برای نحوه خرج کردن پول در دنیای واقعی داشته باشد. در واقع، قبلاً تأثیر دارد. …
ایده های پارفیت الهام بخش شاخه ای از فلسفه اخلاق به نام بلندمدت بود. این بر سه فرض استوار است: مردم فردا مهم هستند، آنها می توانند متعدد باشند و ما این قدرت را داریم که زندگی آنها را بهبود بخشیم یا بدتر کنیم. بنابراین اطمینان از اینکه آینده به خوبی پیش می رود باید یک اولویت اخلاقی کلیدی زمان ما باشد.
تصور کنید کودکی با پای برهنه در جنگلی می دود و یک بطری شیشه ای شکسته که درست زیر زمین مدفون شده است. کدام بدتر است: کودکی که امروز روی خرده ها راه می رود یا کودکی 100 سال بعد؟
همه اینها در ظاهر معقول به نظر می رسد: ظاهراً ارزش های جهانی مباشرت، وظیفه در قبال آیندگان و «نیای خوب» بودن را ترویج می کند. اما درازمدت بحث برانگیز بوده است، به طوری که برخی از منتقدان می گویند که این یک “ایدئولوژی خطرناک” است که درد و رنج مردم امروز را قادر می سازد یا حتی آنها را تشویق می کند.
