
پر سانتاماریا 15 ساله بود که او Myasthenia Gravis را توسعه داد. این وضعیت خود ایمنی باعث ضعف شدید عضلات می شود و گاهی اوقات می تواند منجر به مشکلات تنفسی شود. در مورد سانتاماریا ، این عضلات چشم را تحت تأثیر قرار داد که دید وی را کنترل می کند و باعث می شود او دو برابر شود.
او می گوید: “این شخصاً تأثیر زیادی بر من داشت.” وی گفت: “من نوجوان شدم و ناگهان نتوانستم ورزش کنم و نتوانستم زندگی عادی داشته باشم. مجبور شدم دوزهای بسیار زیادی از کورتیکواستروئیدها مصرف کنم ، که باعث شد من مثل یک توپ متورم شوم. »»
از همه بدتر ، این داروها فقط به جای درمان علل خود ایمنی ، پاسخ ایمنی کلی بدن را دارند ، به این معنی که سانتاماریا انتظار نداشت که آنها را هرگز به این نتیجه برساند.
با گذشت سالها ، سانتاماریا شرایط خود ایمنی اضافی را ایجاد کرده است – و عزم برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد آنها. وی گفت: “من فقط می خواستم بیماری ها و مکانیسم ها را درک کنم ، با این امید که احتمالاً می توانم به دیگران کمک کنم.”
او اکنون به سمت این هدف پیشرفت کرده است. به عنوان ایمونولوژیست در دانشگاه کلگری در کانادا کار کنید ، سانتاماریا در خط مقدم فشار برای ایجاد روشهای درمانی جدید برای برنامه ریزی مجدد سیستم ایمنی بدن و ترغیب بدن انسان برای پایان دادن به جنگ مخرب خود در برابر بافت های خود است.
از آنجا که این روشهای درمانی در کارآزمایی های بالینی حرکت می کنند ، علائم امیدوارکننده ای وجود دارد. در واقع ، برخی از آن چنان مؤثر هستند که یک دوز در بعضی موارد سالها افراد را بدون علائم رها کرده است. بنابراین ، آیا پایان شرایط خود ایمنی اکنون در معرض دید است؟
سیستم های ایمنی ذاتی و تطبیقی
بدن ما چندین خط دفاع در برابر عوامل بیماری زا دارد. …
منبع: https://www.newscientist.com/article/mg26535322-100-inside-the-new-therapies-promising-to-finally-beat-autoimmune-disease/?utm_campaign=RSS%7CNSNS&utm_source=NSNS&utm_medium=RSS&utm_content=home