ثانیاً، ما می‌خواهیم کار فوق‌العاده‌ای را بنا کنیم که دانشمندان و فعالان بسیاری، مانند Feargal Sharkey، قبلاً برای جلب توجه عمومی به وضعیت بد رودخانه‌های بریتانیا انجام داده‌اند. ما می خواهیم افراد بیشتری بفهمند که چه اتفاقی در حال رخ دادن است.
روی والر/آلامی
ابتدا، می‌خواهیم بفهمیم واقعاً چه اتفاقی برای رودخانه‌های بریتانیا می‌افتد و چرا.
بنابراین ما به رودخانه های خود نیاز داریم و آنها را نیز دوست داریم – اما از آنها غفلت می کنیم. ما آنها را مسدود می کنیم که از حرکت حیوانات وحشی مانند مارماهی به بالادست جلوگیری می کند. ما آنها را به کانال‌های بتنی تبدیل می‌کنیم، جایی که کمی رشد می‌کند. ما اجازه می دهیم زباله ها در سواحل رودخانه جمع شوند و به هر شاخه افتاده بچسبند و موجوداتی را که در آب زندگی می کنند مسموم و گاهی اوقات به معنای واقعی کلمه خفه می کنند. ما بارها و بارها فاضلاب خام را به رودخانه ها می ریزیم. آفت کش ها و ضایعات کشاورزی از زمین بیرون می ریزند. کمتر قابل مشاهده است، معادن قدیمی آن را با سم تزریق می کنند.
رودخانه ها و سایر تالاب ها بخش بسیار کوچکی از سطح زمین را تشکیل می دهند، اما به گفته سازمان ملل، آنها خانه 40 درصد از تمام گونه های گیاهی و جانوری هستند. در انگلستان، یک دهم تنوع زیستی به آن بستگی دارد. اهمیت آنها برای زیست کره ما بسیار زیاد است. بنابراین، نحوه رفتار ما با آبراه‌هایمان پیامدهای گسترده‌ای برای آینده ما دارد، بسیار فراتر از مسمومیت توسط شناگرانی که مجبور به عبور از فاضلاب یا «سواحل مرطوب مرطوب» می‌شوند.
کمپین نجات رودخانه های بریتانیا
اما در دنیای شلوغ و شهری که ما در آن زندگی می کنیم، آنها نیز به دلیل زیبایی و قدرت ترمیم خود به طور فزاینده ای مورد قدردانی قرار می گیرند و واکرها، قایق سواران و شناگران وحشی را به خود جذب می کنند. فهمیده می شود که چیزهای کمی وجود دارد که قلب انسان را از یک رودخانه زیبا نشاط آورتر کند، خواه از میان علفزارها بپیچد یا صخره های نقره ای فرو بریزد، و چنین برآمدگی تأثیر فوق العاده ای بر سلامت روانی و جسمی ما دارد. انگلستان یکی از معدود کشورهای جهان است که تأثیر مفید وجود آب شیرین را کمیت می کند: سالانه 870 میلیون پوند در خدمات بهداشتی کشور صرفه جویی می کند.
در سال 2016، اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت گزارشی در مورد وضعیت رودخانه ها در بریتانیا و جمهوری ایرلند منتشر کرد. او نتیجه گرفت که “محیط های واقعا طبیعی که از تغییرات مستقیم و غیرمستقیم انسانی در امان مانده اند، دیگر وجود ندارند”. از آن زمان اوضاع بهبود نیافته است. هیچ رودخانه ای در انگلستان، ولز یا ایرلند شمالی از سلامت زیست محیطی خوبی برخوردار نیستو تنها 14 درصد از رودخانه های انگلیسی خوب در نظر گرفته می شوند. اگر آلودگی شیمیایی در نظر گرفته شود، هیچ رودخانه ای در این سه کشور خوب تلقی نمی شود. نه یکی.
بنابراین ما امیدواریم در سال آینده به چه چیزی برسیم؟ سه چیز.
دانشمند جدید برای چندین دهه درگیر کمپینی نبوده است، اما در سال آینده برای نجات رودخانه های بریتانیا مبارزه خواهیم کرد. ما یک مجله جهانی هستیم، اما برای اینکه یک کمپین معنادار باشد، باید اهداف قابل دستیابی داشته باشد، بنابراین تصمیم گرفتیم با بریتانیا شروع کنیم، گروه نسبتا کوچک و ثروتمندی از جزایر که هیچ بهانه ای برای کثیفی رودخانه هایش وجود ندارد. هستند. با این حال، ما در هر مرحله مراقب خواهیم بود تا اطمینان حاصل کنیم که داستان‌هایی که منتشر می‌کنیم – خواه آنها علم اهمیت رودخانه‌ها را پوشش دهند یا اینکه چگونه می‌توان تشخیص داد رودخانه یا نهر محلی شما سالم است – مخاطبان جهانی را درگیر خود کند.
درباره این موضوعات بیشتر بدانید:
