همه زنبورها استعداد یکسانی در شیطنت نداشتند. زنبورهای جوان‌تر از زنبورهای مسن‌تر توپ‌های بیشتری می‌غلتند و زنبورهای نر بیشتر از ماده‌های هم‌سن خود می‌غلتند. Galpayage می گوید، همانطور که بچه گربه ها و توله سگ ها برای یادگیری مهارت های شکار جهش می کنند و برای یادگیری مهارت های شکار تلاش می کنند، ورزش ذهنی و فیزیکی بازی می تواند به ویژه در دوران جوانی زنبور عسل مفید باشد.
در طی 18 جلسه 3 ساعته، زنبورها 50 درصد بیشتر از ناحیه با توپ های ثابت وارد منطقه شدند که توپ های شل داشتند. هر زنبور در طول مطالعه، علیرغم اینکه انگیزه آشکاری برای انجام این کار نداشت، بین یک تا 117 بار توپ را غلت داد.
می‌گوید: «وقتی فیلم‌های زنبورها را روی توپ‌ها تماشا می‌کنید، اگر آن را در یک سگ، میمون یا حتی یک پرنده می‌دیدید، مشکلی نداریم که آن را بازی بنامیم». گوردون بورگارت در دانشگاه تنسی، ناکسویل، که در این کار دخالتی نداشت.
در یک مطالعه جدید، تیم 45 زنبور دم گاومیش را قرار داد (زنبور زمینی جسور) جنسیت ها و سنین مختلف در یک عرصه ورود واحد. از ورودی تا گرده و آب قند در پشت محفظه مسیر روشنی وجود داشت، اما حشرات برای رسیدن به آنجا باید از بین دو اتاق مجاور با 18 توپ چوبی رنگی عبور می کردند. یک قطعه دارای توپ های شل و دیگری توپ های چسبیده بود.
زنبورها بازی می کنند، شاید فقط برای سرگرمی. این حشرات بارها و بارها انتخاب کرده اند که در آزمایشی توپ های چوبی را بغلتند، علیرغم اینکه هیچ پاداش مشخصی برای انجام این کار نداشتند. این یافته ممکن است اولین شواهد مستند از بازی حشرات باشد.
Galpayage می‌گوید: از آنجایی که غلتاندن توپ خود به خود و داوطلبانه به نظر می‌رسد و هیچ فایده فوری یا بلندمدتی برای حشرات ندارد، آنها ممکن است این کار را برای داشتن اوقاتی خوب انجام دهند. او می‌گوید: «در رابطه با انسان‌ها، می‌توانیم از خود بپرسیم که آیا در حال تفریح هستید؟» “در حالی که در مورد حیوانات، ارزیابی آن همیشه دشوار است.”
توسط عنکبوت وتزل
به نظر می رسد زنبورهای دم گاومیش بازی با توپ های چوبی را ترجیح می دهند تا صرفاً دور آن ها در مسیر خوردن میان وعده.
