زنبورها نصف 50 سال پیش عمر می کنند

زنبورها در کندو

عکاسی تدی یاگر/لحظه آر اف/گتی ایماژ

توسط گری هارتلی

این کار به عنوان آزمایشی آغاز شد که اثرات تغذیه زنبورهای آزمایشگاهی را با آب ساده علاوه بر رژیم غذایی آب قند معمولی آنها بررسی می کرد. اما با مرور ادبیات علمی در مورد مطالعات مشابه در طول زمان، Nearman یک روند کاهشی در طول عمر از دهه 1970 تا کنون مشاهده کرد – که در طول عمر زنبورهای در قفس در جهان منعکس شد. به طور متناقض، نرخ مرگ و میر از زمان رسمی شدن پروتکل های زنبورداری در آزمایشگاه در دهه 2000 دو برابر شده است.

زنبورها در کندو

پنج دهه پیش، میانگین طول عمر یک زنبور کارگر غربی (Apis mellifera) که عمر بزرگسالی خود را در یک محیط کنترل شده گذراندند 34.3 روز بود. طبق مطالعه ای که انجام شده است، اکنون میانگین 17.7 روز است آنتونی نیرمن و دنیس وان انگلسدورپ در دانشگاه مریلند

این مطالعه خلاقانه اهمیت طول عمر زنبورهای کارگر را در تعیین سلامت کلی یک کلنی زنبور عسل نشان می دهد. جین رابینسون در دانشگاه ایلینویز Urbana-Champaign.

علیرغم خطر مبادله، یافته‌ها این احتمال را افزایش می‌دهد که اگر بتوان عوامل ژنتیکی مؤثر بر طول عمر را جدا کرد، زنبورهای عسل با عمر طولانی‌تر می‌توانند به‌طور ویژه پرورش یابند.

این تغییر نشان می‌دهد که راه‌حل‌هایی برای کوتاه شدن طول عمر کلنی‌ها در مزرعه، مشکلی که زنبورداران به‌طور فزاینده‌ای با آن مواجه هستند، را می‌توان در خود زنبورها یافت.

این مقاله عوامل علت اصلی کاهش هشدار دهنده طول عمر مشاهده شده در 50 سال گذشته را شناسایی نمی کند، اما چارچوب مفیدی برای بررسی چگونگی تعامل عوامل استرس زای محیطی شناخته شده عوامل بیماری زا، انگل ها، آفت کش ها و تغذیه نامناسب با ژنتیک زنبور عسل برای کنترل طول عمر ارائه می دهد. او می گوید: “به این ترتیب، کمک مهمی به درک ما از سلامت زنبور عسل می کند.”

درباره این موضوعات بیشتر بدانید:


منبع: https://www.newscientist.com/article/2346681-honeybees-are-living-half-as-long-as-they-were-50-years-ago/?utm_campaign=RSS%7CNSNS&utm_source=NSNS&utm_medium=RSS&utm_content=homeنیرمن می گوید: «در بیشتر موارد، زنبورها دام هستند، بنابراین زنبورداران و دامداران اغلب به طور انتخابی از کلنی هایی با ویژگی های مطلوب مانند مقاومت در برابر بیماری ها تولید مثل می کنند.

تحقیقات بیشتر روندهای طول عمر را در نقاط مختلف ایالات متحده و در سراسر جهان با هدف مقایسه تأثیر نسبی عوامل ژنتیکی و محیطی بررسی خواهد کرد.

زنبورهایی که در ایالات متحده در شرایط آزمایشگاهی نگهداری می شدند، فقط نیمی از عمر خود را در دهه 1970 زندگی کردند، که نشان می دهد ژنتیک ممکن است در از بین رفتن کلنی ها نقش داشته باشد، نه فقط عوامل محیطی مانند آفت کش ها و منابع غذایی.

طول عمر زنبورهای پرورش یافته در آزمایشگاه های ایالات متحده نصف آن چیزی است که در دهه 1970 بود، که نشان می دهد ممکن است یک دلیل ژنتیکی در پس افزایش نرخ فروپاشی کلنی وجود داشته باشد.

زندگی


14 نوامبر 2022

مرجع مجله: گزارش های علمی، DOI: 10.1038/s41598-022-21401-2

او می‌گوید: «در این مورد، این امکان وجود دارد که انتخاب برای نتیجه مقاومت به بیماری، انتخاب ناخواسته برای کاهش طول عمر در بین زنبورها باشد. زنبورهای با عمر کوتاه‌تر احتمال شیوع بیماری را کاهش می‌دهند، بنابراین کلنی‌هایی با زنبورهای کوتاه‌تر سالم‌تر به نظر می‌رسند.

پس از اینکه پدیده ای به نام اختلال فروپاشی کلونی شروع به کشتن تعداد زیادی از مستعمرات در ایالات متحده کرد، محققان در حدود سال 2006 شروع به ثبت افزایش نرخ از دست دادن مستعمرات کردند. این اختلال در حدود سال 2008 فروکش کرد، اما نرخ تلفات کلنی بالاتر از آنچه زنبورداران از نظر اقتصادی مقرون به صرفه می‌دانند باقی ماند و دلایل این امر نامشخص است.

زنبورهای آزمایشی طی 24 ساعت پس از بیرون آمدن از سلول‌های مومی از کندوها به‌عنوان شفیره جمع‌آوری می‌شوند، به این معنی که قرار گرفتن زودهنگام در معرض عوامل بیماری‌زا یا آفت‌کش‌ها به شکل لارو را نمی‌توان به عنوان یک عامل کنار گذاشت. نیرمن می گوید، با این حال، زنبورهای مورد استفاده در مطالعه کنونی هیچ علائم آشکاری از چنین قرار گرفتن در معرض را نشان ندادند.

کار مدلسازی تیم نشان داد که کاهش 50 درصدی در طول عمر زنبورهای منفرد منجر به نرخ از دست دادن کلنی سالانه 33 درصد می شود – رقمی که به خوبی با نرخ از دست دادن کلنی در زمستان و سالانه مطابقت دارد. 30 و 40 درصد که توسط گزارش شده است. زنبورداران

توسط احمد گل کار

احمد گل کار