زندگی در درختان ممکن است به میمون ها مهارت های آوازی عالی برای صامت ها داده باشد

همه زبان های انسان از ترکیبی از مصوت ها و صامت ها برای انتقال اطلاعات استفاده می کنند. بیشتر نخستی‌ها تقریباً منحصراً با استفاده از صداهای مصوت‌مانند ارتباط برقرار می‌کنند، اما میمون‌های بزرگ غیرانسانی صداهایی شبیه همخوان را به درجات مختلف تولید می‌کنند.

مقایسه صداهای صامت مانند در میمون های بزرگ نشان می دهد که سبک زندگی درختی ممکن است گامی به سوی گفتار پیچیده در اجداد ما بوده باشد.

او دریافت که اورانگوتان‌های وحشی که بیشتر وقت خود را در تاج جنگل می‌گذرانند، نسبت به گوریل‌ها، شامپانزه‌ها و بونوبوهای وحشی که روی زمین زندگی می‌کنند، تعداد و تنوع بیشتری از صداهای همخوان تولید می‌کنند. همه اورانگوتان ها این صداها را تولید می کنند، اما در سایر میمون های بزرگ این صداها جهانی نیستند.

لامیرا می‌گوید: «این حس رو به رشدی وجود دارد که اعتیاد ما به درختان بسیار بزرگ‌تر و عمیق‌تر از آن چیزی است که فکر می‌کنیم. در این موزاییکی که در حال ظهور بود، ما در واقع می‌توانستیم در جایی که درختان بودند بمانیم و هرچه سریع‌تر از یک قطعه به قطعه دیگر بپیماییم.»

لامیرا می‌گوید: «اورانگوتان‌ها این مجموعه غنی از صداهای بوسیدن، خراشیدن و کلیک کردن، خرخر کردن و کلیک کردن را دارند. آنها معمولاً از این صداها هنگام ساختن لانه، یا برقراری ارتباط با بچه های خود یا به عنوان زنگ هشدار استفاده می کنند.

گفتار پیچیده ما ممکن است از زندگی در درختان ناشی شود. تجزیه و تحلیل اولیه تکامل صامت‌ها نشان می‌دهد که ریشه‌های آن‌ها ممکن است به یک سبک زندگی درختی مرتبط باشد، و این نشان می‌دهد که اجداد ما بیشتر از آنچه در حال حاضر تصور می‌شود، زمان بیشتری را در درختان سپری کرده‌اند.

درباره این موضوعات بیشتر بدانید: