کپسول اوریون در 16 نوامبر از بالای راکت عظیم سیستم پرتاب فضایی (SLS) که قدرتمندترین پرتاب شده تا کنون است، بلند شد. پس از سالها تأخیر و چندین فرصت از دست رفته پرتاب در سال جاری، که به دلیل نشت هیدروژن، مشکلات فنی و اخیراً طوفانی که SLS در سکوی پرتاب کیپ کاناورال در فلوریدا از بین برد، خنثی شد، پرتاب به طرز شگفتآوری بدون مشکل انجام شد.
Artemis I در حال ساخت ماموریت Artemis III است که قرار است فضانوردان را برای اولین بار از زمان آپولو 17 در سال 1972 به سطح ماه ببرد – و به مطالعات علمی آینده اطلاع دهد. فورکزیک میگوید: «ما به سختی سطح چیزی را که میتوانیم یاد بگیریم لمس کردهایم – بله، در مورد ماه، اما همچنین در مورد زمین و اینکه چگونه میتوانیم در مریخ زنده بمانیم. ماه پله منظومه شمسی است.
ماموریت آرتمیس I ناسا به ماه نزدیک شد و در 21 نوامبر کمتر از 130 کیلومتر بالای سطح ماه پرواز کرد.
ناسا
توماس زوربوخن، معاون ناسا گفت: «بازگرداندن جبار به اندازه ترک زمین چالش بزرگی خواهد بود. دانشمند جدید. “خطرات جمع می شوند… ماموریت تنها زمانی کامل می شود که اوریون اینجا امن باشد.” تنها در این صورت است که می توان آن را برای سوار شدن به انسان به اندازه کافی ایمن در نظر گرفت، که هدف ماموریت آرتمیس II است که در حال حاضر برای سال 2024 برنامه ریزی شده است.
Orion قرار است در 25 نوامبر به دور ماه بچرخد. سپس، پس از شش روز در مدار، باید بازگردد – بخشی از ماموریت که به اندازه خود پرتاب حیاتی است. انتظار می رود او در 11 دسامبر به زمین بازگردد.
سه تا از مکعب ها برای مطالعه تابش در فضا در نظر گرفته شده اند. دیگری به نام NEA Scout از طریق یک بادبان خورشیدی به یک سیارک نزدیک پرواز می کند، در حالی که دو مورد دیگر نمایش های فناوری برای روش های بهبود یافته رانش در اعماق فضا هستند. بر اساس یک کنفرانس مطبوعاتی ناسا در 18 نوامبر، پنج مکعب از 10 مکعب در حال حاضر طبق طراحی کار می کنند، در حالی که پنج مابقی مشکلات فنی را تجربه می کنند یا نمی توانند با اپراتورهای خود در زمین ارتباط برقرار کنند.
درباره این موضوعات بیشتر بدانید: