در مجموع 9 نفر تا کنون ایمپلنت ستون فقرات را به تنهایی دریافت کرده اند و حرکت خود را یا با انجام حرکات باقیمانده کوچک پاهای خود، مانند اسکام، یا با فشار دادن دکمه های واکر کنترل می کنند. برخی ممکن است اکنون این ارتقا را داشته باشند.
CHUV 2022/WEBER Gilles
ایمپلنت های مغزی در دو دیسک 5 سانتی متری قرار می گیرند که پس از جایگزینی دو دایره استخوانی که از جمجمه گرفته شده است، روی سطح مغز قرار می گیرند. آنها به صورت بی سیم با یک گیرنده هدست مانند که سیگنال ها را به کامپیوتر کوله پشتی ارسال می کند، ارتباط برقرار می کنند. سپس کامپیوتر سیگنال‌هایی را به محرک‌هایی می‌فرستد که در طناب نخاعی Oskam قرار می‌گیرند، که حرکات ماهیچه‌های پا را تحریک می‌کنند.
این تیم همچنین تأیید کرده است که از همین رویکرد برای بازگرداندن حرکت بازو برای افرادی که از گردن به پایین فلج هستند استفاده کنند.
یک هلندی که پس از شکستن گردنش فلج شده بود، اکنون می تواند پس از دریافت ایمپلنت هایی که به مغز او اجازه می دهد سیگنال هایی را از طریق رایانه در کوله پشتی به ستون فقراتش ارسال کند، با عصا راه برود.
می گوید: این کار خوبی است زبیر احمد در دانشگاه بیرمنگام انگلستان نکته جالب این است که آنها بسیاری از فناوری ها را به هم گره می زنند.
موضوعات:
منبع: https://www.newscientist.com/article/2375283-man-with-paralysis-can-walk-by-activating-spine-implants-with-his-mind/?utm_campaign=RSS%7CNSNS&utm_source=NSNS&utm_medium=RSS&utm_content=home
مراحل به دست آمده به اسکام اجازه می داد تا با استفاده از واکر چرخدار روی زمین صاف راه برود. کورتین توضیح می دهد: «این بیشتر شبیه یک حرکت پله روباتیک بود.
سیستم کنترل شده توسط مغز همچنین منجر به تنوع بیشتری از حرکات مفصل ران، زانو و مچ پا می شود. هنری لوراک، عضو تیم EPFL. “او می تواند به چندین عملکرد دسترسی داشته باشد.”
در سال 2021، Oskam ارتقای ایمپلنت مغزی را دریافت کرد. چند دقیقه بعد از عمل او توانست راه برود که منجر به حرکات طبیعی تری شد. توضیح می‌دهد: “او می‌تواند زمان فعال شدن و میزان تحریک را تنظیم کند. این حرکت را بسیار نرم می‌کند.” گیوم شاروه در دانشگاه گرنوبل آلپ فرانسه، یکی دیگر از اعضای تیم.
گرت جان اسکام در حال راه رفتن با ایمپلنت های مغز و ستون فقرات و لپ تاپ
گرت جان اسکام، 40 ساله، اکنون می تواند از حالت نشسته بلند شود، به طبقه بالا برود و در زمین ناهموار بیرون برود. “به محض اینکه فکر کنم تحریک شروع می شود [taking] یک قدم،» او می گوید.
این سیستم یک ارتقاء از نسخه اول است که Oskam پنج سال پیش دریافت کرد که فقط شامل الکترودهای نخاعی بود. با این نسخه، اسکام هر مرحله را با انجام یک حرکت کوچک پاشنه پا فعال می کرد که می توانست این کار را انجام دهد زیرا این تصادف به طور کامل نخاع او را قطع نکرده بود. حرکات پاشنه پا توسط حسگرهای حرکتی سبک تشخیص داده شد و باعث شد ایمپلنت های ستون فقرات حرکات پله نیمه خودکار هماهنگ شده توسط شبکه های عصبی در قسمت تحتانی نخاع را تحریک کنند.
او می‌گوید، با این حال، این سیستم هنوز در مراحل اولیه توسعه است و برای استفاده گسترده برای سایر افراد مبتلا به آسیب نخاعی بسیار گران است.
اسکام همچنین دریافت که حتی زمانی که دستگاه خاموش است، می تواند مسافت های کوتاهی را با واکر چرخدار طی کند. گرگوار کورتین در Ecole polytechnique fédérale de Genève (EPFL) در ژنو و همکارانش که این فناوری را توسعه دادند، معتقدند این ممکن است به این دلیل باشد که ورزش مکرر باعث تحریک بازسازی سلول های عصبی در ستون فقرات می شود.
اسکام می گوید: «قبلاً این تحریک من را کنترل می کرد و اکنون با افکارم تحریک را کنترل می کنم.
