در مقایسه با دیگر اورک ها (Orcinus orc)، این گروه که به جمعیت ساکن جنوب معروف است، فرد است. برای شروع، اعضای آن در تمام طول سال در اقیانوس آرام شمالی زندگی می کنند، در حالی که بیشتر نهنگ های قاتل دیگر در سراسر جهان مهاجرت می کنند. آنها همچنین فقط ماهی می خورند و از پستاندارانی مانند شیرهای دریایی که اکثر نهنگ های قاتل در رژیم غذایی خود گنجانده اند اجتناب می کنند.
تا آن زمان، کاردوس میگوید که ما باید با حفاظت از مناطق دریایی و محدود کردن آلودگی، ماهیگیری تجاری و تردد کشتیها، بر فراهم کردن شرایط مورد نیاز اورکاهای جنوبی تمرکز کنیم.
کاردوس میگوید که به ندرت پیش میآید که اورکاها از گروههای مختلف با یکدیگر درآمیزند، که عمدتاً به دلیل ساختار اجتماعی متفاوت آنهاست. کاردوس توضیح می دهد: «آنها چیزهای مختلفی می خورند و زبان های متفاوتی دارند. او میگوید، اما برخی از تولیدمثلها بین جمعیتهای مختلف در گذشته رخ داده است و «پتانسیل تکرار دارد».
هنگامی که آنها ژنوم این نهنگ ها را با ژنوم 50 اورکا دیگر از سراسر جهان مقایسه کردند، محققان دریافتند که جنوبی ها بالاترین سطح همخونی و کمترین سطح تنوع ژنتیکی را داشتند. آنها ژنوم و طول عمر نهنگ های قاتل را بررسی کردند و نشان دادند که حیوانات هم نژاد زودتر مرده بودند. از آنجایی که نهنگهای قاتل ماده تا حدود 20 سالگی به اوج سن باروری نمیرسند، کاردوس مشکوک است که نهنگهای ماده قبل یا در طول سالهای اولیه باروری خود میمیرند.
کاردوس و همکارانش ژنوم 100 نهنگ قاتل زنده و مرده از گروه ساکن جنوب را توالی یابی کردند. این به آنها تصویری از تنوع ژنتیکی این گروه داد: هر چه ژنوم آنها بیشتر شبیه باشد، احتمال همخونی آنها بیشتر است.

موضوعات:
منبع: https://www.newscientist.com/article/2364903-orcas-in-the-north-pacific-may-be-dying-out-due-to-inbreeding/?utm_campaign=RSS%7CNSNS&utm_source=NSNS&utm_medium=RSS&utm_content=home
میگوید: «بسیاری از جمعیت نهنگهای قاتل شمال اقیانوس آرام سه برابر شده است مارتی کاردوس به اداره ملی اقیانوسی و جوی ایالات متحده (NOAA). ساکنان جنوب یکی از معدود استثناها هستند. این گروه از 71 نفر در سال 1974 تشکیل شده بود که در سال 1996 به 97 حیوان رسید و اکنون تعداد آنها در دهه 70 است.
اورکاها در حال شنا کردن در جزایر سن خوان در ایالت واشنگتن
نهنگهای قاتل که در سواحل غربی ایالات متحده زندگی میکنند ممکن است تا حدی همخون شوند که بهبود جمعیت را به تأخیر بیندازند. محققان دریافته اند که این نهنگ های قاتل همزاد عمر کوتاه تری دارند و گمان می کنند که ماده ها قبل از رسیدن به حداکثر سن تولید مثل می میرند.
و بر خلاف پسرعموهایشان، جمعیت ساکن جنوب رو به کاهش است. در دهه 1970، ماهیگیری تجاری و آلودگی آب، تعداد نهنگ های قاتل را در سراسر جهان کاهش داد. حفاظت از زیستگاه و شکار از آن زمان به این گونه کمک کرده است تا به سمت بهبودی حرکت کند، اما جمعیت ساکن در جنوب این گونه ادامه نمیدهند.
Roclwyr/Getty Images