مرجع مجله: مجله اخترفیزیک، DOI: 10.3847/1538-4357/ac8163
یوزورو یوشی در دانشگاه توکیو و همکارانش این سرنخها را با بررسی نور یک اختروش، یک جسم فوقالعاده درخشان در مرکز کهکشانی که از ماده در حال سقوط در سیاهچالهای پرجرم تغذیه میشود، پیدا کردند. این اختروش خاص که J1342+0928 نام دارد، یکی از دورترین اختروش هایی است که تا کنون با فاصله نزدیک به 30 میلیارد سال نوری دیده شده است. کمتر از 700 میلیون سال پس از انفجار بزرگ شکل گرفت.
محققان دریافتند که معقولترین راه برای تولید اینهمه آهن در کوتاهمدت پس از انفجار بزرگ، یک ابرنواختر ناپایدار زوجی است: نوع خاصی از انفجار که فقط در ستارگان فوقالعاده پرجرم رخ میدهد، که در آن آنها کاملاً منفجر میشوند و هیچ هسته ستارهای باقی نمیگذارند. پشت. برخلاف دیگر انواع ابرنواخترها. اگر چنین ابرنواختری در نزدیکی اختروش J1342+0928 منفجر شود، پسماندها به سمت مرکز کهکشان میافتند و در نهایت خود را به اختروش میپیوندند.
او گفت که این واضح ترین امضای یک جفت ابرنواختر تا به امروز است. از آنجا که این ابرنواخترها تنها می توانند در ستارگانی با جرم بیش از 130 برابر خورشید رخ دهند، این ممکن است شاهدی بر وجود ستارگان جمعیت III نیز باشد که همه آنها مدت ها پیش نابود شده بودند. برداشت هنرمند از ستارگان جمعیت III، اولین ستاره های جهان ستاره شناسان در حال بررسی یک اختروش ممکن است بقایایی از انفجار یکی از اولین ستارگان کیهان را یافته باشند، هیولایی با جرمی حدود 300 برابر خورشید.
فضا
28 سپتامبر 2022