واکسن جهانی نویدبخش آنفولانزا می تواند در برابر 20 سویه محافظت کند
در آزمایش دیگری، این تیم به موش ها واکسن جهانی آنفولانزا یا واکسن ساختگی حاوی کد پروتئین غیر آنفولانزا دادند. یک ماه بعد، آنها آنها را با یکی از دو نوع ویروس آنفولانزای H1N1 آلوده کردند، یکی با پروتئین H1 بسیار شبیه به نسخه پروتئین موجود در واکسن و دیگری با پروتئین متفاوت تر.
mRNA حاوی کدهای ژنتیکی برای ساخت پروتئین است، درست مانند DNA. این واکسن حاوی مولکولهای mRNA است که قطعات پروتئین موجود در هر 20 سویه شناخته شده آنفولانزای A و B را کد میکند – ویروسهایی که هر ساله باعث اپیدمیهای فصلی میشوند.
STEVE GSCHMEISSNER/کتابخانه عکس علمی
برای خبرنامه رایگان بررسی سلامت ما ثبت نام کنید که اخبار سلامت، غذا و تناسب اندام را که می توانید به آنها اعتماد کنید، هر شنبه به شما می دهد.
محققان همچنین واکسن جهانی را بر روی موش خرما با نتایج مشابه آزمایش کردند.
“مطمئن است که این داده های حیوانی امیدوارکننده هستند و شایسته بررسی بیشتر در مطالعات بالینی هستند. با توجه به مطالعات قبلی با نامزدهای واکسن جهانی آنفلوآنزا در آزمایشهای انسانی، پیشبینی اینکه دادههای بالینی چه چیزی را ارائه میدهند دشوار است.
مدلهای موش و موش برای آنفولانزا به خوبی مدلهای حیوانی هستند. داده های حیوانی امیدوارکننده است و بنابراین نشانه خوبی از آنچه در انسان اتفاق خواهد افتاد، می گوید پیر پالس در دانشکده پزشکی ایکان در کوه سینا در نیویورک.
گروه دیگری از موش ها واکسن mRNA را دریافت کردند که تنها سویه دقیق آنفلوآنزا را هدف قرار می داد و همه آن گروه در همان دوره زنده ماندند. این نشان میدهد که واکسن جهانی آنفولانزا نسبت به واکسن سالانه متناسب با اشکال جدید ویروس، محافظت کمتری در برابر انواع جدیدی از 20 سویه آنفولانزا ارائه میکند. آلبرت اوسترهاوس در دانشگاه دامپزشکی هانوفر در آلمان، که در این مطالعه شرکت نداشت.
پالس میگوید یکی از مزایای اصلی واکسنهای mRNA این است که به راحتی میتوان آنها را در مقایسه با سایر روشهایی که بر رشد ویروسهای آنفولانزا در تخم مرغ یا در آزمایشگاه تکیه میکنند، افزایش داد.
سلول های انسانی آلوده به ویروس آنفولانزا که زیر میکروسکوپ الکترونی دیده می شود
همه موشهایی که واکسن آنفولانزا دریافت کردند، از قرار گرفتن در معرض ویروس با مشابهترین پروتئین جان سالم به در بردند و 80 درصد از آلوده شدن به متفاوتترین نوع آن زنده ماندند. همه موشهایی که واکسن ساختگی دریافت کردند تقریباً یک هفته پس از ابتلا به هر یک از این واکسنها مردند.
توسط کاریسا ونگ
این سویهها نسخههای متفاوتی از دو پروتئین، هماگلوتینین (H) و نورآمینیداز (N) روی سطح خود دارند که توسط پاسخهای ایمنی هدف قرار میگیرند. اما حتی در یک سویه، مانند H1N1، ممکن است تغییرات جزئی در این پروتئینها وجود داشته باشد، بنابراین نسخه جهانی واکسن دقیقاً با همه انواع ممکن مطابقت نخواهد داشت.
ویروس های آنفولانزا به طور مداوم در حال تکامل هستند و آنها را به یک هدف متحرک برای توسعه دهندگان واکسن تبدیل می کند. واکسنهای سالانه آنفولانزا در حال حاضر برای ایجاد ایمنی در برابر سویههای خاصی طراحی شدهاند که انتظار میرود هر سال در گردش باشند. با این حال، محققان گاهی اوقات پیشبینی را اشتباه میکنند، به این معنی که واکسن کمتر از آنچه در آن سالها میتوانست مؤثر باشد، مؤثر است.