آنها زوج کاملی به نظر می رسیدند. آنها که در همان گوشه ای از کشور بزرگ شدند، در نوجوانی از هم جدا شدند، قبل از اینکه دوباره به هم بپیوندند و کنار بیایند. اما بعد از چندین سال با هم، به نظر می رسید که آنها از هم دور می شوند. به زودی طلاق دنبال شد.
زیست شناسان رفتاری سال ها می دانستند که برخی از حیوانات – به ویژه پرندگان – سال ها جفت گیری را انتخاب می کنند و اغلب فرزندان خود را با هم بزرگ می کنند. برخی از محققان نیز مجذوب این شده اند که این زوج ها می توانند از هم جدا شوند. اگرچه دانشمندان عموماً از انسانسازی متنفرند، اما مواقعی وجود دارد که حتی آنها نیز نمیتوانند مقاومت کنند. این توضیح میدهد که چرا ادبیات بیولوژیکی مملو از مطالعاتی است که عواملی را که منجر به «طلاق» حیوانات در همه گونهها میشوند، از آلباتروس گرفته تا پنگوئن، از بیشسوار گرفته تا اسبهای دریایی، تجزیه و تحلیل میکنند.
اخیراً، همانطور که بیشتر در مورد آن یاد گرفتیم، یک یافته شگفتآور ظاهر شد: در شرایط مناسب، طلاق حیوانات میتواند آنقدر مفید باشد که میتواند یک ویژگی تکامل یافته باشد. اما از سوی دیگر، ما همچنین متوجه شدیم که نرخ طلاق این پتانسیل را دارد که از کنترل خارج شود، به طوری که کلنیهای تولید مثل میتوانند کاهش یابند، کاهش یابند و ناپدید شوند. علاوه بر این، این تحقیق حتی یک عامل آزاردهنده جدید را شناسایی کرد که به طور غیرمنتظره میتواند به افزایش شدید این نوع بحران ناشی از طلاق کمک کند: تغییرات آب و هوا.
بسیاری از حیوانات برای پرورش فرزندان وارد روابط طولانی مدت تک همسری می شوند، اما ما می دانیم که آنها می توانند از هم جدا شوند – و تحقیقات جدید نشان می دهد گاهی اوقات گرم شدن کره زمین مقصر است.
زندگی
20 فوریه 2023