چگونه واقعیت کوانتومی را درک کنیم اگر اندازه گیری آن غیرممکن باشد؟
چند منطقه وجود دارد که خود قوانین طبیعت ما را از راه رفتن منع کرده است. هیچ چیز نمی تواند سریعتر از سرعت نور حرکت کند، به این معنی که ما هرگز فراتر از لبه جهان قابل مشاهده را نخواهیم دید – حداکثر فاصله ای که نور می تواند طی کرده باشد تا به تلسکوپ های ما از ابتدای پیدایش جهان برسد. نسبیت عام بیان می کند که هیچ چیز در سیاهچاله نمی تواند فرار کند، بنابراین این یک منطقه ممنوعه دیگر است (نگاه کنید به “داخل سیاهچاله چیست؟”).
این مقاله بخشی از مجموعه ویژه محدودیت های دانش است که در آن به بررسی موارد زیر می پردازیم:
جیمی میلز
اما شاید اساسی ترین محدودیت برای آنچه که می توانیم اندازه گیری کنیم از قوانین فیزیک کوانتومی ناشی می شود. اینها به ما می گویند که اگر امروز خاصیت یک ذره کوانتومی را اندازه گیری کنیم، آن …
بسیاری از ما به طور شهودی احساس می کنیم که واقعیت باید به خودی خود وجود داشته باشد، زمانی که ما به آن نگاه نمی کنیم. اگر درختی در جنگل بیفتد در حالی که کسی برای شنیدن صدا نیست، هوا همچنان با امواج صوتی می لرزد، درست است؟ با این حال، این یک گزاره دشوار برای اثبات است، و زمانی که چیزهایی را در نظر می گیریم که به ظاهر وجود دارند، اما هرگز نمی توانیم آنها را مشاهده کنیم، لغزنده تر می شود. با این حال، پرداختن به این سوال که چگونه چیزهای غیرقابل اندازه گیری را اندازه گیری کنیم، می تواند به ما کمک کند تا ببینیم واقعیت واقعاً چگونه به نظر می رسد.
از طریق توماس لوتون
اگر نتوانیم چیزی را اندازه گیری کنیم، نمی توانیم ماهیت واقعی آن را بشناسیم. این محدودیت اساسی مانع درک ما از جهان کوانتومی می شود – اما مانع تفکر علمی نمی شود
