گردن دراز خزندگان باستانی آنها را در برابر بریدن سر آسیب پذیر می کرد

فسیل‌های دو خزنده تریاس، سر و گردن‌های بریده‌شده با آثار گزش را نشان می‌دهند که نشان‌دهنده ضعف گردن‌های بسیار بلند مشترک بسیاری از موجودات دریایی باستانی است.

می‌گوید: «ما اولین شواهد محکمی را ارائه می‌کنیم که نشان می‌دهد این طرح بدن، حداقل در برخی از حیوانات، یک نقطه ضعف است اودال مجال در موزه ملی تاریخ طبیعی در اشتوتگارت، آلمان.

تانیستروفیگونه‌ای از خزندگان که در دوره تریاس زندگی می‌کردند، گردن‌های سفت تا ۲ متر داشتند که احتمالاً به آن‌ها اجازه می‌داد تا ماهی‌ها و حیوانات دیگر را با سرهای کروکودیل‌مانند خود شکار کنند و در عین حال بدن‌شان را کمتر در بستر دریا نمایان می‌کردند.

مجال و همکارش استفان اسپیکمنهمچنین در موزه اشتوتگارت، از عکاسی با وضوح بالا و مدل‌سازی سه بعدی برای ارزیابی فسیل‌های دو گونه استفاده کرد. تانیستروفیا هیدرووئیدها و تانیستروفئوس لانگوباردیکوس، در دانشگاه زوریخ سوئیس به نمایش گذاشته شد.

نمونه های 242 میلیون ساله شامل دو جمجمه کامل و دو جمجمه کاملاً حفظ شده و دو ستون فقرات به همان اندازه که به خوبی حفظ شده بودند، اما به طور ناگهانی کوتاه شده بودند – یکی از حیوانات از 13 مهره گردنی خود تنها 10 مهره داشت و دیگری تنها هفت مهره داشت. محققان گفتند، از جمله یکی که نشانه‌های آشکاری از پارگی ناشی از ضربه سخت را نشان می‌دهد.

علائم دندان در هر دو نمونه نشان می دهد که یک شکارچی از پشت و بالا حمله کرده و گردن را له کرده و کاملاً جدا کرده است. در یکی از نمونه ها، به نظر می رسید که یک شکارچی به داخل آن گاز زده است استخوان سپس برداشته می شود. مجال می گوید که نیش ها آنقدر زیر سر بود که احتمالاً حیوانات مهاجمان خود را نمی دیدند.

محققان با ترکیب سرنخ‌هایی از زیستگاه‌های دریایی حیوانات در نزدیکی مرز سوئیس و ایتالیا و انواع آثار دندان روی استخوان‌هایشان، به این نتیجه رسیدند که خزندگان گردن دراز احتمالاً توسط گونه‌های دیگر خزندگان دریایی قطع شده‌اند. شاید نوتوزاروس غول پیکر، Cymbospondylus buchseri یا Helveticosaurus zollingeri.

در حالی که هدف از تانیستروفیگردن دراز خزنده هنوز مشخص نیست، اسپیکمن می‌گوید که او ممکن است سر خزنده را بالای بدنش برده باشد و به ماهی‌ها و دیگر حیوانات دریایی دسترسی داشته باشد. او می‌گوید: «ما فکر می‌کنیم که آن‌جا نشسته و منتظر می‌ماند تا طعمه‌اش به سراغش بیاید – این کاری است که تمساح‌های امروزی نیز انجام می‌دهند. او می‌افزاید که بعید است به حیوانات در تنفس هوای سطحی کمک کند در حالی که در اعماق آب باقی می‌مانند، زیرا اختلاف فشار باعث می‌شود تنفس ناکارآمد باشد.

به گفته محققان، نتایج نشان می‌دهد که مزیت تکاملی گردن بلند، از قضا، خطر از دست دادن سر حیوانات در اثر حملات شکارچیان است. با این حال، این خطر بیشتر از فواید آن نبود، زیرا طرح بدن با گردن دراز “بسیار بسیار موفق” بود – به مدت 175 میلیون سال و در سراسر جهان باستان رخ داد.