چه زمانی نالینی نادکارنی برای اولین بار وارد تاج جنگل ابر شد، اطلاعات کمی در مورد این اکوسیستم منحصر به فرد وجود داشت. برای کشف آن، او و گروه کوچکی از پیشگامان باید تکنیک‌های ویژه‌ای را برای بالا رفتن از درخت توسعه می‌دادند که طی چهار دهه آینده، او و دیگران را قادر می‌سازد تا از اسرار زیست‌شناسی تاج‌پوش عبور کنند. Monteverde در کاستاریکا، جایی که نادکارنی بیشتر کارهای میدانی خود را انجام می دهد، زیستگاه گونه های قابل توجهی از جمله کوتزال درخشان. اما معلوم شد که کل اکوسیستم به گروه کوچکتر و بعیدتری از موجودات به نام اپیفیت بستگی دارد. این گیاهان درختی – که شامل مجموعه ای رویایی از شگفتی های خزه های زودگذر است که از شاخه ها می چکد و سرخس های سرسبزی که در شکاف انواع خیره کننده ارکیده ها لانه می کنند – مانند اسفنج های مغذی عمل می کنند و مواد شیمیایی را از مه و باران می کشند و آنها را به سمت خاک می برند. کف جنگلی
هفت سال پیش، نادکارنی که در دانشگاه یوتا است، از سایبان سقوط کرد و کمرش از پنج نقطه شکست. با این وجود، او چند سال بعد دوباره در مهار درخت نوردی خود بود. چنین شجاعتی نشان از حرفه او است که علاوه بر رسیدن به ارتفاعات جنگل، او را به مکان های غیر معمول دیگری نیز برده است. او به عنوان یک “مسیونر” غیر روحانی برای محیط زیست، این کار را کرده است با زندانیان برای پرورش گیاهان و حیوانات در حال انقراض کار می کردو دارد در کلیساها و کنیسه ها موعظه می کرد. نادکارنی اکنون 68 ساله اعتراف می کند که روزهای درخت نوردی او به پایان رسیده است. اما او همچنین می‌داند که تغییرات آب و هوایی چالش‌های بی‌سابقه‌ای را برای جنگل‌های ابری ایجاد می‌کند و مصمم است نحوه تأثیرگذاری آن بر اپی‌فیت‌هایی را که آنها روی آنها قرار دارند، مستند کند.
