این ستاره در حال عبور از محصولات همجوشی روی سطح است که منجر به امضای کربن و نیتروژن شده است. این تیم می گوید که در مرحله بازسازی است که می تواند 10000 سال طول بکشد، زمان بسیار کوتاهی برای ستاره ای که می تواند میلیون ها سال زندگی کند.
توسط الکس ویلکینز
برای سفر در کهکشان و فراتر از هر جمعه، برای خبرنامه رایگان Launchpad ما ثبت نام کنید
مشاهدات بیشتر از گاما کلمبا باید به ما کمک کند تا درک بهتری از چگونگی تکامل ستارگان پس از اتمام ذخایر هیدروژن خود برای همجوشی و همچنین چگونگی از بین رفتن گاما کلمبا داشته باشیم. این تیم فکر می کند که می تواند از یک ستاره همراه باشد که لایه های بیرونی خود را می ریزد، اما این مطمئن نیست.
یکی از درخشانترین ستارههای راه شیری که با چشم غیرمسلح قابل مشاهده است، گاما کلمبا، در واقع یک هسته ستارهای است.
پرزیبیلا میگوید: «این روی سطح، نشانههای شیمیایی هستهی ستارهای را آشکار میکند. البته، همجوشی در سطح آن رخ نمیدهد، اما آنچه امروز میبینیم باید لایههایی باشد که در گذشته همجوشی هستهای در آن صورت میگرفت.»
یکی از درخشانترین ستارههایی که در آسمان شب میبینیم، لایههای گاز بیرونی خود را از دست داده است و اکنون فقط یک هسته نادر و کنده شده است.
فضا
31 اکتبر 2022
ESO/مطالعه آسمان دیجیتال
اگرچه اندازهگیریهای باکیفیت گاما کلمبا وجود دارد، اما فراوانی مواد شیمیایی مختلف هرگز به درستی مورد تجزیه و تحلیل قرار نگرفته است. پرزیبیلا و تیمش در حال بررسی یک پایگاه داده از ستارگان و نشانه های شیمیایی آنها بودند که عناصر غیرعادی گاما کلمبا را مشاهده کردند. پرزیبیلا می گوید: «شبح برای مدتی روی هارد دیسک نشست تا اینکه متوجه شدیم چه چیزی داریم.
گاما کلمبا با چشم غیرمسلح مانند یک ستاره معمولی به نظر می رسد، اما از لایه های گاز بیرونی آن پاک شده است.
این ستاره تنها 870 سال نوری از خورشید فاصله دارد و این نزدیکی به ستاره شناسان اجازه می دهد تا در هفته ها و ماه های آینده اطلاعات با کیفیت بیشتری در مورد ستاره جمع آوری کنند. درک وارد تامپسون در دانشگاه مرکزی لنکاوی “[Gamma Columbae] نسبتاً نزدیک است و نسبتاً مورد توجه قرار نگرفته است – در واقع شگفتانگیز در مورد آن است، آنقدر طول کشیده است که هر کسی آن را تشخیص دهد.
اکنون، نوربرت پرزیبیلا در دانشگاه اینسبروک در اتریش و همکارانش از طیفسنجی برای تجزیه و تحلیل عناصر گاما کلمبا استفاده کردند که جرمی در حدود پنج برابر خورشید ما دارد. آنها متوجه شدند که امضای کم کربن و نیتروژن بالا تنها زمانی معنا پیدا می کند که آنچه می بینند سطح یک هسته اخیراً منقرض شده باشد.
ما نمی دانیم که اکثر هسته های معمولی ستاره چگونه کار می کنند زیرا توسط لایه های بیرونی گاز پوشیده شده اند، که با همجوشی اتم های هیدروژن برای ساختن هلیوم، که به همجوشی هسته ای معروف است، مقادیر زیادی انرژی و نور تولید می کنند. ابرهای گازی به طور معمول حتی پس از تمام شدن سوخت هسته ها همچنان به پنهان کردن هسته ها ادامه می دهند.