افزایش گیج کننده متان در سال 2020 با اثرات قرنطینه همه گیر مرتبط است

متان، یک گاز گلخانه ای قدرتمند، مسئول یک پنجم گرمایش جوی است که با فعالیت های انسانی مرتبط است. می تواند از طریق تولید و حمل و نقل زغال سنگ، گاز طبیعی و نفت یا منابع بیولوژیکی مانند دام منتشر شود.

پنگ می گوید، اما این افزایش در انتشارات تالاب تنها حدود 47 درصد از افزایش سطح جهانی متان را تشکیل می دهد.

این افزایش نگران کننده بود، زیرا استفاده از سوخت های فسیلی در سال 2020 به دلیل کاهش سرعت فعالیت های انسانی ناشی از همه گیری کووید-19 کاهش یافت. را آژانس بین المللی انرژی (IEA) گفت بخش سوخت فسیلی در آن سال متان کمتری نسبت به سال 2019 در جو منتشر کرد.

به گفته پنگ، این کاهش غلظت رادیکال هیدروکسیل می تواند عامل 53 درصد باقی مانده افزایش انتشار متان در سال 2020 باشد.

متان همچنین در تالاب ها توسط میکروب هایی که در محیط های کم اکسیژن زندگی می کنند تولید می شود. برای تخمین انتشار متان از تالاب ها، محققان مدلی با استفاده از داده های آب و هوایی طراحی کردند که اثرات دما و بارندگی را بر انتشار تالاب ها توصیف می کند.

مرجع مجله: طبیعت، DOI: 10.1038/s41586-022-05447-w

پنگ می‌گوید این نشان می‌دهد که همه‌گیری به اندازه‌ای که انتظار می‌رفت تأثیر زیادی بر انتشار متان از فعالیت‌های انسانی نداشته است.

به گفته پنگ، اندازه گیری غلظت رادیکال های هیدروکسیل در جو دشوار است زیرا طول عمر آنها کمتر از یک ثانیه است. اما آنها به شدت با غلظت اکسیدهای نیتروژن، که از احتراق سوخت های فسیلی تولید می شوند، مرتبط هستند. بنابراین این تیم از داده های سوخت فسیلی جهانی برای تخمین سطوح رادیکال هیدروکسیل استفاده کرد.

محققان تخمین زدند که غلظت رادیکال‌های هیدروکسیل در سال 2020 به میزان 1.6 درصد کاهش یافت. این کاهش نسبت به سال 2019 در آوریل، می و ژوئن 6 درصد بود، زمانی که بسیاری از کشورهای نیمکره شمالی قرنطینه را برای سرکوب گسترش کووید-19 آغاز کردند.

سطح متان در جو از سال 2007 در حال افزایش بوده است، اما در سال 2020 آنها بزرگترین جهش سالانه خود را از زمان شروع رکوردها در سال 1983 انجام دادند.

برای اینکه بفهمیم گاز از کجا آمده است، شوچی پنگ در دانشگاه پکن در پکن، چین و همکارانش موجودی گازهای گلخانه ای را که کشورها در سال 2020 به سازمان ملل ارائه کردند، تجزیه و تحلیل کردند. این موجودی ها شامل داده هایی در مورد انتشار مربوط به صنایع گازهای گلخانه ای، کشاورزی، زباله و سوخت های فسیلی هر کشور بود.

تیم سپس غلظت مولکول‌هایی به نام رادیکال‌های هیدروکسیل را در جو بررسی کردند. رادیکال های هیدروکسیل حدود 85 درصد از متان موجود در جو را با واکنش با این ترکیب برای تشکیل دی اکسید کربن و آب حذف می کنند.

خیابانی خالی در لندن در زمان قرنطینه در مارس 2020

درباره این موضوعات بیشتر بدانید:

منبع: https://www.newscientist.com/article/2351739-puzzling-methane-rise-in-2020-linked-to-pandemic-lockdown-effects/?utm_campaign=RSS%7CNSNS&utm_source=NSNS&utm_medium=RSS&utm_content=home

آنها دریافتند که هوای گرمتر و مرطوب‌تر در نیمکره شمالی باعث شد تا تالاب‌های این منطقه در سال 2020 نسبت به سال 2019، 6 میلیون تن بیشتر متان تولید کنند. آب‌وهوای مرطوب، مساحت تالاب‌ها را افزایش می‌دهد. هوای مرطوب و گرم‌تر، فعالیت متان را افزایش می‌دهد. تولید میکروب

او می گوید که نتایج به این معنی است که اهداف کاهش متان باید بلندپروازانه تر شوند تا در نظر گرفته شود که اقدامات برای کاهش انتشار اکسید نیتروژن – با کاهش سوخت های فسیلی – منجر به ماندن طولانی تر متان در جو می شود زیرا رادیکال های هیدروکسیل کمتری برای واکنش وجود دارد. آی تی.

او گفت: «به دلیل پتانسیل بالای متان برای گرم شدن کره زمین در کوتاه‌مدت، این می‌تواند باعث گرم شدن سریع‌تر شود که منجر به نقاط اوج بیشتر مانند بی‌ثباتی صفحه یخ و افزایش سطح دریا و تشدید طوفان‌ها شود.»

محققان دریافتند که تولید جهانی گاز طبیعی در سال 2020 3.8 درصد و تولید جهانی نفت 7.9 درصد نسبت به سال قبل کاهش یافته است. آنها با استفاده از این اطلاعات تخمین زدند که انتشار گاز متان از این بخش ها نسبت به سال قبل 3.1 میلیون تن کاهش یافته است.