اگرچه اسکلت تنبل های غول پیکر تا حد زیادی تخریب شده است، اما هزاران صفحه استخوانی استخوانی فسیل شده آنها به نام استئودرم به عنوان فسیل حفظ شده است. سه تا از این استخوان های فلس مانند، بین 16000 تا 27000 سال، به دلیل شکل غیرمعمول و بافت صاف، دانشمندان را برای دهه ها متحیر کرده است. استخوان‌ها سوراخ‌هایی کامل یا جزئی داشتند که در نزدیکی لبه آن سوراخ‌هایی ایجاد شده بود که گویی روی یک نخ قرار می‌گرفتند.
استخوان های تنبل غول پیکر حکاکی شده ممکن است به عنوان زیور آلات شخصی پوشیده شده باشند
نرمی استخوان ها حاکی از مالش مکرر است، شاید به دلیل استفاده روزانه از آنها به عنوان زینت شخصی. اگر چنین است، این برخی از اولین شواهد مربوط به مصنوعات شخصی در قاره آمریکا است، اما تحقیقات بیشتری برای تعیین اهمیت آنها مورد نیاز است.
موضوعات:
منبع: https://www.newscientist.com/article/2381629-early-humans-made-jewellery-from-giant-sloth-bones/?utm_campaign=RSS%7CNSNS&utm_source=NSNS&utm_medium=RSS&utm_content=home
استخوان ها قبل از فسیل شدن شکل گرفته بودند و این نشان می دهد که انسان ها قبل از پایان عصر یخبندان به قاره آمریکا رسیده اند. می‌گوید: «دریچه‌ای به نحوه ارتباط مردم در گذشته با این گونه‌هایی که دیگر در اطراف ما نداریم، واقعاً هیجان‌انگیز است. الکسیس میچایلیو در کالج میدلبری در ورمونت، که در این کار دخالتی نداشت.
برای پی بردن به این موضوع، پاچکو و همکارانش با استفاده از استخوان ها را بررسی کردند میکروسکوپ های با وضوح بالا و اشعه ایکس. تجزیه و تحلیل آنها خراش هایی را که در جهات مختلف حرکت می کردند و سوراخ های مکرر ایجاد شده توسط ابزارهای سنگی اولیه را نشان داد. شکل و بافت استخوان ها را نمی توان با فرسایش طبیعی یا نیش حیوانات توضیح داد.
انسان های اولیه که در آمریکای جنوبی زندگی می کردند، استخوان های تنبل غول پیکر را در زیورآلات تزئینی می تراشیدند که می توانست به عنوان جواهرات استفاده شود. این کشف همچنین شواهد جدیدی ارائه می دهد که نشان می دهد مردم در طول یا قبل از پایان آخرین عصر یخبندان به مرکز برزیل رسیده اند.
باستان شناسان حدس می زدند که استخوان های تنبل های غول پیکر توسط انسان ها با استفاده از ابزار سنگی اصلاح شده است. میرین پاچکو در دانشگاه فدرال سائو کارلوس در برزیل، “اما سوال بزرگ این است که آیا این آثار ساخته شده توسط انسان در طول همزیستی انسان و [giants sloths]؟”
جالب است که ببینیم آیا آنها [used these bones] برای دکوراسیون، برای مد یا نشان دادن اینکه آنها به یک گروه خاص تعلق دارند، توضیح می دهد تایس پانسانی، بخشی از تیم اما ما مطمئناً می دانیم که آنها از آنها استفاده کردند.”
میرین پاچکو
تنبل‌های غول‌پیکر بزرگ‌تر از خرس‌های قطبی و زره پوش‌شده در صفحات استخوانی زمانی در آمریکای جنوبی در دوران پلیستوسن، که عصر یخبندان نیز نامیده می‌شود، پرسه می‌زدند. گرم شدن کره زمین و شکار توسط انسان ها منجر به انقراض تنبل های زمینی در حدود 10000 سال پیش شد و برخی از بقایای آنها در پناهگاه های غار ساکنان انسان ها از جمله پناهگاه سانتا راک Elina در برزیل نگهداری می شود.
استخوان تنبل غول پیکر تراشیده شده
میرین پاچکو
