سالی سوار در STS-7 ، هفتمین مأموریت شاتل فضایی ناسا در سال 1983
ناسا
خروج
کریستینا کاستانتینی
دیزنی + (از 17 ژوئن)
در سال 1983 ، سالی راید عناوین روزنامه های جهان را به عنوان اولین زن آمریکایی در فضا و زن سوم پس از کیهان کیهان Valentina Tereshkova و Svetlana Savitskaya رقم زد. یک مستند جدید ، خروج ، به کارگردانی کریستینا کاستانتینی ، زندگی فوق العاده خود را برجسته می کند. و او فراتر از تماشای رسانه ها برای کشف پیچیدگی های زندگی خصوصی خود ، از جمله رابطه 27 ساله خود با تام ایشوژسی ، نویسنده علمی برای کودکان است.
در ابتدا در فیلم فیلم فیلمبرداری فیلم در ژانویه در سال جاری ارائه شده است ، این عکس بر روی دنباله ای طولانی از سکانس های بایگانی ، از جمله ظاهر مهمان Ride’s On باز می شود. خیابان کنجدمقدمه ای مناسب برای نقش آن به عنوان نماد توانمندسازی.
ما می توانیم احساس کنیم که عزم او چگونه او را هدایت کرد. وی گفت: “مهم است که من هیچ کاری احمقانه انجام ندهم.”
این سفر در دوران طلایی برنامه فضایی آمریکا بزرگ شد. در سال 1976 ، تصمیم ناسا برای متنوع سازی صفوف آن ، درهای زنان و مردم گروه های اقلیت های قومی را باز کرد. از بین 8000 نامزد برنامه آموزش فضانورد ، 1500 نفر زن بودند – سوار ، پزشک فیزیک ، از جمله آنها. سرانجام ناسا 40 فضانورد را استخدام کرد.
از ترکیبی ماهرانه از سرهای صحبت کردن استفاده کنید و سکانس های صحنه ای طراحی شده به خوبی طراحی شده بر روی یک فیلم – که آنقدر خوب هستند که تقریباً از تصاویر بایگانی گسترده قابل تشخیص نیستند – این فیلم شورش حرفه ای چین و چروک و مشکلات شخصی را بافته می کند. فضانوردان دیگر ، کتی سالیوان ، جودیت رزنیک و آنا فیشر ، و همچنین روزنامه نگار لین لاین و سوار قبلی ، استیو هاولی ، نگاهی اجمالی به شخصیت خود ارائه می دهند (برخی در این مطالب بایگانی سابق ظاهر می شوند).
به عنوان مثال ، فیشر فشارهای فضانوردان زن را برای به حداقل رساندن زنانگی خود ، به ویژه از نظر لباس و آرایش ، به یاد می آورد. ما همچنین با همکار او مایک مولان ملاقات می کنیم ، که در ابتدا به عنوان یک جنسیت سخت توصیف می شود اما در نهایت به عنوان مردی که در اثر تعصبات خود به دام افتاده است ظاهر می شود و بعداً نامه ای را نوشت که ابراز پشیمانی عمیق برای درمان گذشته خود می کند. تغییر قلب او بازتاب چشمگیری در مورد چالش های حرفه ای که در این راه با او ملاقات کرده است ، ارائه می دهد.
در سال 1976 ، تصمیم ناسا برای تنوع بخشیدن به رده های خود ، درهای زنان و گروه های اقلیت های قومی را باز کرد
Costantini همچنین می تواند پیوند زندگی با O’Shaughnessy را که به ترتیب در نوجوانی در یک زمین تنیس آفتابی در سن 13 و 12 سالگی با او ملاقات کرده است ، مجدداً مجدداً بازگرداند. رابطه آنها برای ده ها سال خصوصی باقی مانده است ، انتخابی که هم توسط شخصیت طبیعی رزرو شده و هم با نگرش زمان نسبت به افراد LGBT +شکل گرفته است.
موسیقی متن فیلم ، با موفقیت هایی مانند ساکت توسط دوقلوهای Cocteau ، آقای آبی آسمان توسط ارکستر برقی سبک و نیل یانگ ماه برداشت – آهنگی که معنای عمیقی برای Ride و O’Shaughnessy داشت – عمق عاطفی را به داستان می افزاید.
دلهره آور ترین بخش تاریخ با تشخیص سرطان لوزالمعده سوار در سال 2011 آغاز می شود ، نبردی که وی به صورت خصوصی جنگید. وی پس از سخنرانی در کنفرانس در کالیفرنیا ، متوجه شد که چقدر به نظر می رسد و یک قرار ملاقات پزشکی را برای روز بعد رزرو کرده است. یک سونوگرافی پزشکی وجود تومور به اندازه یک توپ گلف در شکم خود را نشان داد.
به ویژه شهادت O’Shaughnessy توضیح می دهد که چگونه زندگی آنها فقط در 24 ساعت وارونه شده است. با این وجود ، این زوج تا آخرین نفس سوار شدن موفق به زندگی خود به همه شدند. میراث وی نه تنها از طریق دستاوردهای علمی خود ، بلکه با سازمان غیر انتفاعی از Sally Ride Science ، که همچنان الهام بخش زنان جوان در STEM است ، ادامه می یابد.
در کل ، خروج ادای احترام روشنگر و در حال حرکت به زنی است که تمام انتظارات کار و زندگی شخصی خود را به چالش کشیده است. Costantini نه تنها پیروزی ها بلکه فداکاری هایی را که با مسیر پیشگام سوار به وجود آمده است ، به دست می آورد و اطمینان می دهد که تاریخ آن همچنان با نسل های جدید طنین انداز است.
داوید اباتسیاننی یک منتقد فیلم مستقر در رم است
سوژه ها:
منبع: https://www.newscientist.com/article/mg26635460-500-life-of-first-us-woman-in-space-sally-ride-makes-a-moving-documentary/?utm_campaign=RSS%7CNSNS&utm_source=NSNS&utm_medium=RSS&utm_content=home
