به نظر می رسد مایکروویو ها زمان خیالی را احساس می کنند – و اکنون می دانیم چگونه

به نظر می رسد مایکروویو قادر به گذراندن “زمان خیالی” در یک ماده است ، اما این پدیده عجیب و غریب هرگز نشان داده نشده است که در آزمایشگاه با چیزی واقعی و قابل اندازه گیری مطابقت دارد.

هنگامی که یک ضربه تابش ، مانند مایکروویو یا نور ، از طریق یک ماده حرکت می کند ، تعامل با اتم های ماده می تواند آن را کند کند و تأخیر ایجاد می کند. در سال 2016 ، تیمی از محققان محاسبه کردند که این دوره می تواند خیالی باشد – اعداد را خرد کنید و تعداد مشخصی از ثانیه های ضرب شده توسط ریشه مربع -1 یا شماره خیالی را به نام دریافت کنید منبشر ما در طبیعت چنین چهره هایی را برآورده نمی کنیم ، اما ایزابلا جیووانلی وت سیستم استیون در دانشگاه مریلند راهی برای اندازه گیری آنها در یک تجربه پیدا کرد.

آنلاژ گفت: “این کمی شبیه به یک درجه آزادی پنهان است که مردم از آن چشم پوشی کرده اند.” “من فکر می کنم کاری که ما انجام داده ایم این است که آن را بیرون بیاورید و به آن معنای جسمی بدهید.”

محققان یک ضربه مایکروویو را از طریق مجموعه ای از کابل های کواکسیال ارسال کردند که انتهای آن برای شکل دادن به شکل حلقه وصل شده اند. آنها کنترل زیادی بر ضربه ای که وارد این حلقه شده بودند ، داشتند و آنها را دقیقاً جمع آوری و تجزیه و تحلیل میکروویو که منتشر شد. این تیم از اسیلوسکوپ و سایر دستگاه ها برای تعیین نه تنها مدت زمان ادامه در کابل ها استفاده کرد ، بلکه همچنین چگونه سایر خصوصیات آن مانند فرکانس تغییر کرده است.

آنها دریافتند که زمان به اصطلاح خیالی خود را به عنوان کمی تغییر جسمی تجلی می بخشد. مایکروویو وقت زیادی را در کابل ها نمی گذرانند. آنها فقط خود را با فرکانس کمی جبران می کنند. در واقع کنستانتین بیلیخ در مرکز فیزیک بین المللی Donostia در اسپانیا ، که در محاسبه سال 2016 کار می کرد.

تاخیر خیالی در تجربیات گذشته نادیده گرفته شده است زیرا محققان تصور می کردند که آنها جسمی نیستند. Giovannelli می گوید که این تغییرات فرکانس کوچک نیز تشخیص آن بسیار دشوار است. وی گفت: “این بسیار دشوار بود. بخشی از دلایلی که ما توانستیم این مسئله را اندازه بگیریم به این دلیل است که ما برخی از بهترین اسیلوسکوپ های جهان را داریم.”

فرانکو نوری در Riken در ژاپن ، که در کار 2016 نیز شرکت کرده است ، می گوید که تجربه جدید “اصلی ، متفکر ، با دقت اجرا شده و مهم” است. او و همكارانش فقط بخشی از فرآیند واقعی – غیر تصور را آزمایش كرده بودند ، بنابراین كار انسولین و جیووانلی شیوه ای را كه در آن مواد می توانند پالس های تابش را مجسمه كنند ، انجام می دهد.

Bliokh گفت: “چند دهه پیش ، این تأثیرات کوچک تلقی می شد ، اما اکنون آنها نقش مهمی در علوم نانو بازی می کنند.” وی گفت که اگر آنها به طور کلی سیستم های پیچیده تری را شامل شوند ، می توانند در برخی از دستگاه های تشخیص استفاده شوند. نوری می گوید که نتایج همچنین می تواند به بهبود دستگاه هایی که از نور برای ذخیره سازی استفاده می کنند ، همانطور که برخی از خاطرات رایانه ای انجام می دهند ، کمک کند.

این تیم در حال حاضر قصد دارد چگونگی تغییر فرکانس آنها را اندازه گیری کند که مربوط به نحوه حمل اطلاعات اطلاعات ، مانند اطلاعات مورد استفاده برای برقراری ارتباط است ، می تواند هنگام سفر از طریق مواد فاسد شود.

Anlage توضیح می دهد: “این مانند چکش است که ما اختراع کرده ایم و اکنون می توانیم ناخن پیدا کنیم.”

سوژه ها: