برای سالها، زیستشناسان از این ایده حمایت میکردند که این ضربهها ناشی از آسیبهایی مانند آسیبهایی هستند که توسط مولکولهای به اصطلاح آزاد واکنشی ایجاد میشوند.
منبع: https://www.newscientist.com/article/mg25433843-000-growing-younger-radical-insights-into-ageing-could-help-us-reverse-it/?utm_campaign=RSS%7CNSNS&utm_source=NSNS&utm_medium=RSS&utm_content=home
انگار کسی در زمان عقب نشینی کرده بود. زمانی که پنجه های متزلزل اشیا را با قدرتی تازه می گرفتند. دلها و جگرها نشاط جوانی خود را بازیافتند. خاطرات مبهم تیز شدند. و طبق آزمایشات استیو هوروات، سن بیولوژیکی موش هایش نصف شده بود. او می گوید: من حیرت زده بودم.
در حالی که فرآیندهایی که باعث پیری می شوند موضوع بحث است، بیوجرونتولوژیست ها بر روی یک چیز اتفاق نظر دارند – ظاهر آن چیست: کاهش تدریجی عملکرد فیزیکی که بیشتر موجودات در طول زمان تجربه می کنند. آنها تغییرات سلولی همراه با این کاهش را فهرست کردند، از جمله فرو ریختن انتهای کروموزوم، ژنوم های آسیب دیده و ناپایدار، و تغییر در نحوه درک سلول ها از مواد مغذی.
بهجای انباشته شدن ساییدگی و پارگی در طول زمان، پیری میتواند توسط نیروهایی که بدن ما را در رحم میسازند و پس از تولد ما حفظ میکنند، هدایت شود. در جوانی به ما کمک می کنند، اما خاموش نکردن آنها در دوران پیری به زوال می انجامد. این چشم انداز جدید درک عمیق تری از حقیقت پیری و امکان کند کردن آن یا حتی معکوس کردن جزئی آن را ارائه می دهد.
هوروث، محقق ضد پیری در دانشگاه لس آنجلس، کالیفرنیا، و همکارانش در سال 2020 پس از تزریق عصاره خون جوندگان جوان به موشهای مسن، متوجه این اثرات شگفتانگیز شدند. و آنها تنها نیستند. تعداد فزایندهای از آزمایشگاهها نتایجی را گزارش میکنند که نشان میدهد ممکن است به اشتباه درباره پیری فکر کرده باشیم.