یکی از مزایای نانو دست ها برای چنین کاربردهایی این است که DNA طبیعی به سرعت توسط آنزیم های موجود در خون تجزیه می شود، اما ساختارهای اوریگامی DNA پایدارتر هستند. وانگ می گوید، آنها همچنین می توانند با استفاده از نور ماوراء بنفش برای ایجاد پیوندهای اضافی بین رشته ها یا پوشاندن آنها با پلیمرهای خاصی دوام بیشتری داشته باشند.
در آزمایشی دیگر، آنها انگشتان خود را گرفتند و تکه‌های DNA اضافی را اضافه کردند که به پروتئین اسپایک ویروس SARS-CoV-2 متصل می‌شود. سپس نانو دست‌ها می‌توانند ویروس‌ها را «گرفتن» کنند و آن دسته از دست‌هایی که گرفتار شده بودند قادر به آلوده کردن سلول‌های در حال رشد در یک کشت نیستند.
او می‌گوید: مدتی پیش آزمایش‌های حیوانی را آغاز کردیم، اما با نانوساختارهای DNA متفاوت.
زینگ وانگ در دانشگاه ایلینویز و همکارانش نانودست را با استفاده از روشی به نام اوریگامی DNA ساختند که در آن یک رشته طولانی و منفرد از DNA توسط قطعات کوتاه‌تری از DNA که با توالی‌های خاصی در طولانی‌ترین رشته مرتبط هستند، به هم متصل می‌شوند. از این روش می توان برای ایجاد اشکال پیچیده، از نقشه های قاره آمریکا گرفته تا نانوتوربین های در حال چرخش، استفاده کرد.
محققان مجموعه‌ای از آزمایش‌ها را انجام دادند تا نشان دهند این دست‌ها برای چه مواردی می‌توانند استفاده شوند. برای نشان دادن توانایی درک، آنها نوارهایی از DNA مکمل را به ذرات طلا با قطر بین 50 تا 100 نانومتر اضافه کردند و انگشتان می توانستند آنها را بگیرند.
موضوعات:
