ونلی چن در دانشگاه مینهسوتا و همکارانش این ابرنواختر را در حین جستجو در دادههای آرشیوی هابل که در سال 2010 گرفته شده بود، پیدا کردند. این ابرنواختر به دلیل پدیدهای به نام عدسی گرانشی، که در آن گرانش یک جرم عظیم – در این مورد، یک کهکشان در یک کهکشان نسبتاً قابل مشاهده بود. خوشه نزدیک به نام Abell 370 – به عنوان یک ذره بین برای نور پشت آن عمل می کند.
مرجع مجله: طبیعت، DOI: 10.1038/s41586-022-05252-5
چن میگوید: «ابرنواخترهای فروپاشی هسته، مرگ ستارگان پرجرم را نشان میدهند که عمر کوتاهی دارند، زیرا در مقایسه با ستارههای کمجرم، سریع میسوزند. بنابراین، سرعت فروپاشی ابرنواخترها باید از سرعت تشکیل ستارگان پرجرم تبعیت کند.» این بدان معناست که با مطالعه ابرنواخترهایی مانند این، ممکن است بتوانیم در مورد چگونگی شکلگیری ستارهها در کیهان اولیه اطلاعات بیشتری کسب کنیم. به گفته چن، تلسکوپ فضایی جیمز وب با توانایی خود در نگاه عمیق به جهان اولیه، ابزار قدرتمندی در این تحقیق خواهد بود.
در طول این مدت، محققان محاسبه کردند که این ابرنواختر از تقریباً 100000 درجه سانتیگراد به کمتر از 10000 درجه سانتیگراد سرد شده است. جزئیات نور همچنین به محققان این امکان را داد تا محاسبه کنند که شعاع ستاره ای که منفجر شد حدود 530 برابر خورشید بود و آن را به نوعی ستاره به نام ابرغول سرخ تبدیل کرد.
تلسکوپ فضایی هابل یک ستاره دوردست را که زودتر از همیشه منفجر میشود ثبت کرد و به ستارهشناسان اجازه داد تا هشت روز اول مرگ خشونتآمیز یک ستاره را رصد کنند.
فضا
9 نوامبر 2022