تحقیقات قبلی نشان میدهد که این کشف میتواند به بهبود درمان بیماریهایی مانند بیماری پارکینسون کمک کند، که اغلب بر عملکرد حرکتی افراد و زمانبندی حرکات آنها تأثیر میگذارد. دقت بهتر در درک ما از زمان می تواند به پزشکان کمک کند تا اثربخشی مداخلاتی را با هدف کاهش این علائم ارزیابی کنند.
در یک آزمایش، از شرکت کنندگان خواسته شد تا زمان سپری شده در زمان کنترل یک بازوی رباتیک را تخمین بزنند
سپس، شرکتکنندگان به آهنگی بین ۱ تا ۴ ثانیه گوش دادند و دکمه را فشار دادند تا با مدت زمانی که فکر میکردند این لحن ادامه داشته باشد، مطابقت داشته باشد. سپس بازو را کنترل کردند و همزمان صدا را شنیدند، سپس دوباره دکمه را برای مدت زمانی که فکر می کردند درست بود فشار دادند.
مارتین وینر
برای یادگیری بیشتر، مارتین وینر در دانشگاه جورج میسون در ویرجینیا و همکارانش از 20 نفر خواستند تا یک بازوی روباتیک را که روی صفحه نمایش داده شده بود، کنترل کنند تا زمانی که احساس کنند لرزشی از حرکت باز می ایستد. سپس شرکت کنندگان یک دکمه را برای مدت زمانی که فکر می کردند بازوی خود را حرکت داده اند فشار دادند.
در آزمایش بازوی رباتیک، شرکتکنندگان زمان سپری شده را کمی دستکم گرفتند، اما با شنیدن صداهای شنیداری، کمی بیش از حد تخمین زدند. آنها هنگام دریافت هر دو ورودی دقیق تر بودند.
از طریق الکس ویلکینز
حرکت دادن بدن در حین گوش دادن به صداها می تواند به شما کمک کند گذر زمان را در یک رویداد خاص با دقت بیشتری درک کنید.
میگوید: «این یک مطالعه جذاب است که درک روشهای بالقوهای را که در آنها بهطور بهینه منابع اطلاعاتی حسی متعدد را برای تولید رفتارهای زماندار ترکیب میکنیم، بهطور قابل توجهی ارتقا میدهد». روث اودن در دانشگاه جان مورز در لیورپول، انگلستان.
“چیزی که ما متوجه شدیم این بود که مردم این دو را با هم ترکیب می کردند [signals] وینر میگوید که با هم به وسط بروند، که به ما میگوید که مغز این روش را دارد که سیگنالهای مناسب را در زمان مناسب کنار هم قرار دهد.