ماده گم شده کهکشان را می توان پیدا کرد – اما اکنون مقدار زیادی وجود دارد

ESA/Hubble & ناسا، آقای کشلیوال

مشاهدات دهه گذشته نشان داده است که به نظر می رسد کهکشان هایی به اندازه کهکشان راه شیری از ماده باریونی بسیار کمتری – یعنی ماده معمولی و نه ماده تاریک – برخوردار هستند. این انتظار بر اساس نسبت ماده تاریک به ماده منظم است…


منبع: https://www.newscientist.com/article/2362868-galaxies-missing-matter-may-be-found-but-now-theres-too-much-of-it/?utm_campaign=RSS%7CNSNS&utm_source=NSNS&utm_medium=RSS&utm_content=home

کهکشان مارپیچی M99 که توسط تلسکوپ فضایی هابل عکاسی شده است

مدت‌ها تصور می‌شد که بسیاری از کهکشان‌های بزرگ فاقد نسبت عظیمی از ماده هستند – اما اکنون این موضوع کشف شده است و این مشکل بزرگ‌تری برای درک ما از جهان است.

کهکشان مارپیچی باشکوه M99 قاب این تصویر تلسکوپ فضایی هابل ناسا/ESA را پر می کند. M99 ؟؟؟ که حدود 42 میلیون سال نوری از زمین در صورت فلکی کما برنیکس فاصله دارد؟؟؟ یک ???طراحی عالی است ??? کهکشان مارپیچی که به دلیل بازوهای مارپیچی مشخص و برجسته ای که در این تصویر دیده می شود، به این نام خوانده می شود. M99 دو بار توسط دوربین میدان گسترده هابل 3 گرفته شده است و به اخترشناسان کمک می کند تا دو پدیده نجومی کاملاً متفاوت را مطالعه کنند. اولین مجموعه مشاهدات با هدف کشف اختلاف بین دو نوع مختلف از انفجارهای کیهانی بود. نو و ابرنواختر. نواها که در اثر فعل و انفعالات بین کوتوله های سفید و ستاره های بزرگتر در منظومه های دوتایی ایجاد می شوند، بسیار کم نورتر از ابرنواخترها هستند که مرگ فاجعه بار ستارگان پرجرم را نشان می دهند. با این حال، نظریه‌های نجومی کنونی پیش‌بینی می‌کنند که رویدادهای ناگهانی و زودگذر ممکن است رخ دهند و با درخشندگی‌هایی بین نواخترها و ابرنواخترها بدرخشند. اگرچه اخترشناسان آن را در هاله ای از رمز و راز و جنجال توصیف کرده اند، اما چنین رویدادی در M99 مشاهده شده است. ستاره شناسان به دید حاد هابل روی آوردند تا نگاه دقیق تری داشته باشند و منبع محو شدن را مشخص کنند. مجموعه دوم مشاهدات بخشی از پروژه بزرگ هابل بود که هدف آن ترسیم ارتباط بین ستاره‌های جوان و ابرهای گازی سردی بود که از آن شکل می‌گیرند. هابل 38 کهکشان مجاور را بازرسی کرده و خوشه هایی از ستاره های جوان داغ را شناسایی کرده است. این کهکشان‌ها همچنین توسط آرایه میلی‌متری/زیر میلی‌متری آتاکاما (ALMA)، یک تلسکوپ رادیویی عظیم متشکل از 66 بشقاب جداگانه که در ارتفاعات آند شیلی قرار گرفته‌اند، مشاهده شده‌اند. ترکیب مشاهدات هابل از ستارگان جوان و بینش ALMA از ابرهای گازی سرد به اخترشناسان اجازه می دهد تا در جزئیات شکل گیری ستارگان تحقیق کنند و راه را برای علم آینده با تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا /ESA/CSA هموار می کند. ?