ماموریت دارت ناسا با برخورد یک سیارک، مدار سیارک را به حرکت درآورد
این یک تغییر 4 درصدی در دوره مداری Dimorphos در اطراف Didymos است … فقط کمی آن را تقویت کرد. نانسی چابات در دانشگاه جانز هاپکینز در مریلند طی کنفرانس مطبوعاتی. “اگر می خواهید در آینده این کار را انجام دهید [to deflect an asteroid headed towards Earth]این به طور بالقوه می تواند کار کند، اما شما می خواهید آن را سال ها قبل انجام دهید.
این رصدخانه ها همچنین اندازه گیری هایی از خود سیارک و ابر زباله انجام داده اند که به ما در درک دیمورفوس کمک می کند، از جمله اولین اندازه گیری جرم آن. این داده‌ها همچنین نشان می‌دهند که برخورد DART چگونه بر سیارک تأثیر گذاشته است.
اگر به یک سیارک خطرناک حتی کمی تلنگر از قبل به اندازه کافی دور بزنیم، می‌توانست تخته سنگ را از مسیر خود بیرون کند تا به جای برخورد با زمین، از کنار زمین رد شود.
پس از اینکه مأموریت آزمایشی تغییر مسیر دوگانه سیارک به سیارک دیمورفوس برخورد کرد، به سیارک میزبان بزرگترش، دیدیموس نزدیکتر شد و مدارش 32 دقیقه کوتاه‌تر شد.
پس از برخورد مأموریت DART ناسا به سیارک دیمورفوس، پرتاب پرتاب می شود.
DART در 26 سپتامبر به دیمورفوس برخورد کرد و توده عظیمی از مواد را از سطح سیارک به بیرون فوران کرد. قبل از برخورد، دیمورفوس – که فقط 160 متر عرض دارد – هر 11 ساعت و 55 دقیقه یک بار دور دیدیموس می چرخید. در 11 اکتبر، مقامات ناسا تأیید کردند که یک مدار اکنون فقط 11 ساعت و 23 دقیقه طول می کشد – Dimorphos اکنون کمی به Didymos نزدیکتر است.
برای سفر در کهکشان و فراتر از هر جمعه، برای خبرنامه رایگان Launchpad ما ثبت نام کنید
استاتلر گفت: “سیارک ها همه یکسان نیستند… ما نباید خیلی مشتاق باشیم که بگوییم آزمایش روی یک سیارک دقیقاً به ما می گوید که سایر سیارک ها در موقعیت مشابه چگونه رفتار خواهند کرد.” اما کاری که می‌توانیم انجام دهیم این است که از این آزمایش به‌عنوان یک لنگر برای محاسبات و شبیه‌سازی‌های فیزیکی خود استفاده کنیم که به ما می‌گوید انواع مختلف ضربه‌ها در موقعیت‌های مختلف چگونه باید رفتار کنند.» هر چه بیشتر درباره جزئیات این برخورد بدانیم، بهتر می توانیم پیش بینی کنیم که دیگران چگونه ممکن است پیش بروند.
توسط لی کرین
پس از برخورد، تلسکوپ‌های زیادی دیمورفوس را از زمین و فضا رصد کردند – چهار تا از قوی‌ترین تلسکوپ‌های زمین از زمان سقوط هر شب آن را رصد کرده‌اند. این رصدخانه‌ها نور این جفت سیارک را تماشا می‌کردند تا زمانی که دیمورفوس از بین دیدیموس و زمین می‌گذرد، نور کمی فرو رفت. ابزارهای رادار نیز مستقیماً همان دوره مداری را اندازه گیری کردند.
ناسا گفت: «حداقل نیاز برای تغییر دوره مداری در واقع تنها 73 ثانیه بود. لری فراستینگ در یک کنفرانس مطبوعاتی نتایج را اعلام کرد. گلیز گفت، شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای این برخوردها پیش‌بینی می‌کردند که مدار از دقیقه به ده‌ها دقیقه تغییر کند، بنابراین نتیجه نهایی در انتهای بالاتری از آنچه انتظار داشتیم است.
ASI/NASA/APL
ناسا گفت: «به نظر می‌رسد که پس‌زدگی پرتاب‌شده از سطح، علاوه بر نیروی رانش از فضاپیمای که مستقیماً به آن برخورد می‌کند، کمک قابل‌توجهی به رانش کلی وارد شده به سیارک داشته است». تام استالر در طول کنفرانس مطبوعاتی درک مکانیزم برخورد بخش مهمی از هدف نهایی DART است که آزمایش روشی برای منحرف کردن سیارک های خطرناکی است که ممکن است به سمت زمین در حرکت باشند.
ماموریت DART (آزمایش تغییر مسیر دوگانه سیارک) رسما موفقیت آمیز بود. سقوط آن بر روی دیمورفوس، مدار سیارک کوچک را به دور سیارک میزبان بزرگترش، دیدیموس، تغییر داد و آن را 32 دقیقه کوتاه کرد.
