ماموریت گل سرسبد ناسا آرتمیس I در کنار ماه پرواز کرد
برای سفر در کهکشان و فراتر از هر جمعه، برای خبرنامه رایگان Launchpad ما ثبت نام کنید
ناسا
آرتمیس اول به ماه نزدیک می شود
برای این ماموریت، ناسا باید بیشتر مراقب باشد. امیلی جاد از مرکز تحقیقات لانگلی ناسا در ویرجینیا می گوید: انسان ها موجوداتی نیازمند هستند. ما باید اکسیژن برای تنفس داشته باشیم، به غذا، به تمام سیستم‌های پشتیبانی حیاتی لازم نیاز داریم – بخشی از آرتمیس I در حال آزمایش این سیستم‌ها است و مطمئن می‌شود که همه چیز برای خدمه هنگام صعود به Artemis II آماده است. »
کپسول اوریون ناسا پس از بلند شدن بر روی موشک عظیم سیستم پرتاب فضایی، کمتر از 130 کیلومتر از سطح ماه پرواز کرد و برای ورود به مدار آماده شد.
Orion قرار است در 25 نوامبر به دور ماه بچرخد. سپس، پس از شش روز در مدار، باید بازگردد – بخشی از ماموریت که به اندازه خود پرتاب حیاتی است. انتظار می رود او در 11 دسامبر به زمین بازگردد.
ماموریت آرتمیس I ناسا به ماه نزدیک شد و در 21 نوامبر کمتر از 130 کیلومتر بالای سطح ماه پرواز کرد.
لورا فورکزیک، تحلیلگر فضایی، می‌گوید: «من را شگفت‌زده کرد که بدون مشکل از کار افتاد. منظورم این است که سکسکه های کوچکی وجود داشت، اما منفجر نشد! بزرگ‌ترین این مشکلات، مجموعه‌ای از پیچ‌های شل بود که یک تیم کمی قبل از پرتاب به سکوی پرتاب فرستاده شد تا آنها را سفت کند – بسیار نادر است که کسی را ببینیم که روی سخت‌افزار موشک کار می‌کند، اگر نزدیک به پرواز باشد.
کپسول اوریون در 16 نوامبر از بالای راکت عظیم سیستم پرتاب فضایی (SLS) که قدرتمندترین پرتاب شده تا کنون است، بلند شد. پس از سال‌ها تأخیر و چندین فرصت از دست رفته پرتاب در سال جاری، که به دلیل نشت هیدروژن، مشکلات فنی و اخیراً طوفانی که SLS در سکوی پرتاب کیپ کاناورال در فلوریدا از بین برد، خنثی شد، پرتاب به طرز شگفت‌آوری بدون مشکل انجام شد.
سه تا از مکعب ها برای مطالعه تابش در فضا در نظر گرفته شده اند. دیگری به نام NEA Scout از طریق یک بادبان خورشیدی به یک سیارک نزدیک پرواز می کند، در حالی که دو مورد دیگر نمایش های فناوری برای روش های بهبود یافته رانش در اعماق فضا هستند. بر اساس یک کنفرانس مطبوعاتی ناسا در 18 نوامبر، پنج مکعب از 10 مکعب در حال حاضر طبق طراحی کار می کنند، در حالی که پنج مابقی مشکلات فنی را تجربه می کنند یا نمی توانند با اپراتورهای خود در زمین ارتباط برقرار کنند.
اگرچه هدف اولیه Artemis I آزمایش SLS و فضاپیمای Orion قبل از Artemis II است که یک خدمه اوریون را به انجام پرواز بر روی ماه می‌بیند، اهداف علمی دیگری نیز وجود دارد. SLS 10 ماهواره مکعبی را حمل کرد که ماهواره های کوچکی هستند که هر کدام تنها حدود 11 کیلوگرم وزن دارند و چند ساعت پس از پرتاب آنها را به فضا پرتاب کرد.
توماس زوربوخن، معاون ناسا گفت: «بازگرداندن جبار به اندازه ترک زمین چالش بزرگی خواهد بود. دانشمند جدید. “خطرات جمع می شوند… ماموریت تنها زمانی کامل می شود که اوریون اینجا امن باشد.” تنها در این صورت است که می توان آن را برای سوار شدن به انسان به اندازه کافی ایمن در نظر گرفت، که هدف ماموریت آرتمیس II است که در حال حاضر برای سال 2024 برنامه ریزی شده است.
چهار تا از مکعب ها برای مطالعه ماه طراحی شده اند، از جمله یک آزمایش ژاپنی به نام Omotenashi که هدف آن انجام فرود نرم بر روی سطح ماه است. این امر ژاپن را به چهارمین کشوری تبدیل می کند که این کار را انجام می دهد و دارای کوچکترین فرودگر ماه است. با این حال، به نظر می رسد Omotenashi در حال سقوط در فضا است، که می تواند مانع از فرود او شود.
Artemis I در حال ساخت ماموریت Artemis III است که قرار است فضانوردان را برای اولین بار از زمان آپولو 17 در سال 1972 به سطح ماه ببرد – و به مطالعات علمی آینده اطلاع دهد. فورکزیک می‌گوید: «ما به سختی سطح چیزی را که می‌توانیم یاد بگیریم لمس کرده‌ایم – بله، در مورد ماه، اما همچنین در مورد زمین و اینکه چگونه می‌توانیم در مریخ زنده بمانیم. ماه پله منظومه شمسی است.
