ماهواره مرده ناسا به طور غیر منتظره ای پالس رادیویی قدرتمند منتشر می کند

ماهواره ای که ده ها سال درگذشت ، ناگهان یک پالس رادیویی قدرتمند را منفجر کرد که به طور خلاصه از همه اشیاء دیگر در آسمان فراتر رفت. اخترشناسان بر این باورند که فلش ممکن است به دلیل تأثیر میکروس استوریت عجیب و غریب یا جرقه تصادفی ایجاد شده باشد.

ماهواره رله 2 ناسا یکی از اولین ماهواره های کاربردی بود که در سال 1964 به عنوان یک وسیله ارتباطی آزمایشی راه اندازی شد. با این حال ، ناسا از سال بعد استفاده از آن را متوقف کرد و الکترونیک های روی تخته ماهواره در سال 1967 به طور کامل کار را متوقف کرد و پوسته مدار را به طور نامحدود در مدار زمین گذاشت.

اینقدر کلنسی جیمز در دانشگاه کورتین در استرالیا و همکارانش هنگامی که تقریباً 60 سال بعد ، یک انفجار مختصر و قدرتمند از امواج رادیویی را از محل ظاهری ماهواره تشخیص دادند ، گیج شدند.

جیمز و تیمش آسمان را با جدول استرالیا از کیلومتر Pathfinder (ASKAP) ، طیف وسیعی از 36 ایستگاه رادیویی در استرالیا غربی ، برای نشانه های پشت سر هم رادیو سریع ، تکانه های تابش اسرارآمیز از سایر کهکشان ها اسکن کردند.

در 13 ژوئن سال گذشته ، آنها سیگنالی را دیدند که به نظر می رسید از کهکشان ما آمده است. کلنسی توضیح می دهد: “اگر در این نزدیکی باشد ، ما می توانیم آن را از طریق تلسکوپ های نوری به راحتی مطالعه کنیم ، بنابراین ما بسیار هیجان زده هستیم و فکر می کنیم که ممکن است یک نبض جدید یا یک شیء دیگر را کشف کرده ایم.”

اما پس از بازرسی ، سیگنال آنقدر به زمین نزدیک به نظر می رسید که Askap نمی تواند به طور همزمان تمام تلسکوپ های خود را متمرکز کند – مانند روشی که یک دوربین تلفن در تمرکز روی اشیاء مجاور مشکل دارد. کلنسی توضیح می دهد که این بدان معنی است که باید از 20،000 کیلومتر زمین به دست آمد. محققان همچنین دریافتند که این سیگنال برای کمتر از 30 نانو ثانیه بسیار کوتاه است. کلنسی توضیح می دهد: “این یک پالس رادیویی فوق العاده قدرتمند بود که تا حد زیادی از همه چیز دیگر در آسمان برای مدت بسیار کوتاهی پیشی می گیرد.”

هنگامی که آنها سیگنالی را که از آنجا آمده است ترسیم کرده و آن را با موقعیت های ماهواره ای که در آسمان شناخته شده است مقایسه کرده اند ، آنها تنها یک توضیح قابل قبول را پیدا کردند – ماهواره رله 2. از آنجا که ماهواره دیگر کاربردی نیست ، کلنسی و تیمش فکر می کنند که باید از یک رویداد خارجی مانند یک تخلیه الکترواستاتیک ناشی شود – انباشت برق که به عنوان یک فلاش درخشان ترجمه می شود – یا میکرومترییت که ماهواره را زده و یک ابر پلاسما بارگذاری شده است.

می گوید ، تمایز این دو سناریو بسیار دشوار خواهد بود کارن آپللین در دانشگاه بریستول ، در انگلستان ، به عنوان سیگنال رادیویی تولید شده توسط این دو مشابه خواهد بود. وی گفت ، با این وجود ، نظارت بر تخلیه ماهواره الکترواستاتیک آینده مفید است. وی می گوید: “در دنیایی که بقایای فضای زیادی وجود دارد و ماهواره های کوچک بیشتری با هزینه کم با محافظت محدود در برابر تخلیه های الکترواستاتیک وجود دارد ، این تشخیص رادیویی در نهایت می تواند یک روش جدید برای ارزیابی تخلیه های الکترواستاتیک در فضا ارائه دهد.”