برخی از ماهی ها با نگه داشتن فرزندانشان در دهانشان از آنها محافظت می کنند، اما این حیوانات الگوهای فداکاری والدینی نیستند که ممکن است به نظر برسند. تحقیقات جدید نشان میدهد که آنها معمولاً نیمی از فرزندان خود را میخورند که ممکن است برخی از استرسهای فیزیولوژیکی والدین را کاهش دهد.
برخی از ماهیهای سیکلید ماده، فرزندان خود را برای محافظت در دهان خود نگه میدارند، اما معمولاً تا نیمی از نوزادان خود را میخورند.
زندگی
9 نوامبر 2022
در مطالعه جدید خود، Dijkstra و جیک سابکی در دانشگاه ایالتی میشیگان، 31 ماده در حال پرورش مشاهده شد A.burtoni ماهی و 32 ماده که تخم آنها را برداشتند.
برای تعیین سطح استرس اکسیداتیو، محققان دو روز، شش روز و دو هفته پس از تخم ریزی از هر ماهی مادر نمونه خون و کبد گرفتند. آنها می گویند که پس از دو روز، آنها 23.7 درصد آسیب DNA بیشتری را در کبد زنانی که جوان در دهان خود نگهداری می کردند، در مقایسه با کسانی که تخم هایشان برداشته شده بود، پیدا کردند.
ساوکی میگوید، همه به جز دو ماده در پایان دوره دو هفتهای مطالعه نسبت به ابتدای مطالعه، جوجههای کمتری داشتند که نشان میدهد آنها در حال آدمخواری بچههای خود بودند. تعداد بچه ماهی های گم شده به طور قابل توجهی از ماده به ماده متفاوت بود.
سابکی توضیح میدهد: «به طور کلی، خوردن برخی از آنها و توانایی تولید مثل در آینده احتمالاً مفیدتر از مردن پس از آن چرخه تولید مثل و تولید فقط X تعداد جوان است». بنابراین این بیشتر سرمایه گذاری در پرورش آینده است.
منبع: https://www.newscientist.com/article/2346179-fish-that-keep-their-young-in-their-mouths-sometimes-eat-them/?utm_campaign=RSS%7CNSNS&utm_source=NSNS&utm_medium=RSS&utm_content=home
آدرین ایندرمور
او میگوید: «زنها چیزی از آن میبرند، نه فقط از نظر تناسب اندام، بلکه حتی چیزی که به طور بالقوه میتواند سلامت آنها را بهبود بخشد».
Sawecki گفت، در شش روز و دو هفته، تفاوت زیادی در آسیب کبدی بین مادههای جوجهده و غیر جوجهآور وجود نداشت. هر چه تعداد جوانهای ناپدید شده بیشتر باشد، سطح آنتی اکسیدانها – مواد شیمیایی که استرس اکسیداتیو را خنثی میکنند – در کبد مادر بیشتر میشود. او می گوید که این نشان می دهد که مادران فرزندان خود را برای بهبود سلامت خود و کاهش استرس ناشی از بار والدین بر بدن خود قربانی می کردند.
زن Astatotilapia burtoni ماهی، گونهای از خانواده سیکلیدها، به مدت دو هفته که تخمها و جوجههای خود را در دهان نگه میدارند، شکار یا تغذیه نمیکنند و در نتیجه کاهش وزن، کاهش ایمنی، پیری سریعتر و کاهش شانس تولیدمثل مجدد را به دنبال دارد. اما ماهی های مادر با مصرف نیمی از نوزادان خود، مواد مغذی مورد نیاز برای غلبه بر برخی از این چالش ها را به دست می آورند. پیتر دایکسترا در دانشگاه مرکزی میشیگان
مرجع مجله: نامه های زیست شناسی، DOI: 10.1098/rsbl.2022.0319
سابکی میگوید: «آنها میتوانستند آنها را رها کنند، اما من هر روز ساعتها آنها را تماشا میکردم و هرگز چنین اتفاقی را ندیدم. بنابراین تنها توضیح واقعاً منطقی این بود که آنها مقداری از آن را مصرف می کردند.
در یک مطالعه قبلی، Dijkstra و همکارانش دریافتند که A.burtoni مادران دارند سطوح بالاتر استرس اکسیداتیو – تولید مواد شیمیایی مضر در داخل سلول ها – پس از تخم گذاری و نگهداری فرزندان در دهان. آنها همچنین دریافتند که تعداد بچه ماهیها در دهان مادران اغلب در طول دوره دو هفتهای دهانگیری کاهش مییابد و تا 60 درصد از بچهها ناپدید میشوند.
در Wild Wild Life، یک خبرنامه ماهانه رایگان ثبت نام کنید که تنوع و علم حیوانات، گیاهان، و دیگر ساکنان عجیب و غریب و شگفت انگیز زمین را جشن می گیرد.