ما فهمیدیم که مغز ما تخیل واقعیت است

چگونه می گویید اگر چیزی واقعی یا خیالی باشد؟ اکنون ما یک مسیر مغزی را کشف کرده ایم که به نظر می رسد به شما کمک می کند تصمیم بگیرید – و مشاهده می تواند درمان های توهم ناشی از شرایطی مانند بیماری پارکینسون را بهبود بخشد.

ما قبلاً می دانستیم که قسمت هایی از مغز که وقتی تصور می کنیم که چیزی بصری شبیه به درک محرکهای بصری واقعی است ، فعال می شوند ، اما نمی دانیم که چگونه هر دو را متمایز می کنیم. “مغز ما چگونه می داند کدام یک از این سیگنال ها منعکس کننده تخیل ما است یا واقعیت چیست؟” گفته شده نادین دیجسترا در دانشگاه کالج در لندن.

برای فهمیدن ، Dijkstra و همکارانش از 26 نفر خواستند که در حالی که فعالیت مغز آنها از طریق تجزیه و تحلیل MRI ثبت شده است ، یک کار بصری انجام دهند. شرکت کنندگان مجبور بودند در یک فرآیند مکرر بیش از 100 بار ، یک بلوک خاکستری استاتیک را به مدت 2 ثانیه روی صفحه نمایش ببینند. آنها همچنین از آنها دعوت شده اند تا تصور کنند که خطوط مورب را در هر بلوک مشاهده می کنند ، اگرچه نیمی از بلوک ها واقعاً خطوط مورب داشتند.

پس از مشاهده هر بلوک ، از شرکت کنندگان دعوت شد تا ارزیابی کنند که چقدر خطوط را در مقیاس 1 تا 4 دیدند و می گویند اگر فکر می کردند خطوط واقعی یا خیالی هستند.

محققان با تجزیه و تحلیل ضبط های مغزی ، دریافتند که منطقه ای به نام Gyrus fusiform فعال تر است وقتی که مردم خطوط بیشتری را می دیدند ، که خطوط واقعاً در آنجا هستند.

Dijkstra توضیح می دهد: “ما در مطالعات قبلی می دانیم که این منطقه در طول ادراک و تخیل فعال شده است ، اما اکنون ما نشان داده ایم که در واقع تا چه اندازه به خوبی تصاویر تصویری زندگی می کنید.”

مهمتر از همه ، هنگامی که فعالیت گوروس بدنی از یک آستانه خاص فراتر رفت ، منجر به جهش فعالیت در منطقه ای به نام انسولین قدامی شد و مردم را به قضاوت چیزی واقعی رساند. Dijkstra توضیح می دهد: “شما این منطقه دیگر را دارید که با Gyrus fusiform ارتباط برقرار می کند – شاید سیگنالهایی دریافت کند و سیگنال می دهد – و این تصمیم باینری تر می کند: واقعی یا واقعی نیست.”

اگرچه بعید است که این مناطق مغز تنها مواردی باشند که در تصمیم گیری واقعی در رابطه با تخیل نقش دارند ، اما اکتشاف بیشتر در این مسیر می تواند درک ما را از نحوه درمان توهمات بینایی ناشی از شرایطی مانند اسکیزوفرنی و بیماری پارکینسون عمیق تر کند.

Dijkstra توضیح می دهد: “شاید در افرادی که توهم بصری را تجربه می کنند ، وقتی تصور می کنند فعالیت بیش از حد در ژیروس بدنی وجود دارد ، یا انسداد قبلی آنها سیگنال ها را به درستی کنترل نمی کند.”

می گوید: “من فکر می کنم این کار در مورد موارد بالینی آموزنده خواهد بود.” مرد زممن در دانشگاه اکستر ، انگلستان. وی گفت: “اما یک قدم بزرگ بین تصمیم گیری در مورد اینکه آیا کمی نوسان در تجربه حسی شما به دلیل اتفاقی است که در دنیای واقعی رخ می دهد و دیدن یک توهم کاملاً شکل گرفته – که شما برای یک زمان قانع کننده باقی می مانند ، وجود دارد.”

برای کمک به پر کردن این شکاف ، تیم Dijkstra اکنون راه افراد مبتلا به بیماری پارکینسون را بررسی می کند.

سوژه ها: