چرا مهندسی ژئو دیگر یک تابو کامل برای دانشمندان نیست

ما می دانیم که تنها راه حل ایمن و طولانی مدت برای تغییرات آب و هوایی کاهش انتشار گازهای گلخانه ای ما است. اما با enCommon هنوز هم و با صعود از تأثیرات آب و هوایی ، برخی گزینه هایی را در نظر می گیرند که – تا همین اواخر – هرگز بدون نگرانی زیاد از لب یک محقق فرار نمی کردند.

“مهندسی جغرافیایی” یک اصطلاح صید است که برای توصیف مداخلات انسانی در سیستم های اقلیمی ، به طور کلی با هدف حفظ اکوسیستم ها یا خنک کردن کره زمین استفاده می شود. اما تعریف آنچه به عنوان مهندسی جغرافیایی اهمیت دارد ظریف است. به وسیع ترین آن ، می تواند هر چیزی را ضبط کند ، درختان را برای پشتیبانی از کلاه های یخبندان با پرده های زیر دریایی غول پیکر کاشت.

ایده های خاصی از مهندسی ژئو بحث برانگیزتر از سایرین است. جنگل زدایی در مقیاس بزرگ ، هنگامی که به خوبی انجام شود ، به عنوان یک عمل آب و هوایی مثبت پذیرفته می شود. اما ایده های شدیدتر ، مانند اصلاح نحوه رفتار نور خورشید در جو زمین ، نگرانی بیشتری را برانگیخته است.

این “سطوح مختلف خطر و بازگشت” است. جانیس لاچانس به اتحادیه ژئوفیزیکی غیر انتفاعی ایالات متحده (AGU) ، که اخیراً توسعه یافته است “قاب اخلاقی” برای دانشمندانی که در این فضا کار می کنند. او می گوید: “کاشت درختان در یک پارک … احتمالاً بسیار سریع و بسیار ناخواسته خواهد بود.” “با این حال ، هنگامی که شروع به فکر کردن در مورد فن آوری های جدید ، روش های جدید انجام کارها می کنید ، به سرعت تغییر می کند.”

این ایده را برای تأمل بیشتر آفتاب در فضا برای خنک کردن سیاره ، معروف به مدیریت تابش خورشیدی (SRM) بگیرید. این به طور بالقوه می تواند به سه روش اساسی انجام شود (نمودار زیر را ببینید) ، و بیشتر مطالعات مدل سازی نشان می دهد که این تکنیک می تواند در چند سال پس از اولین استقرار ، اثر خنک کننده را فراهم کند ، اگرچه این امر همچنین می تواند چرخه بارش و شکل گیری ابرها را قابل توجه کند.

SRM مدتهاست که یک موضوع تحقیقاتی تابو بوده است ، اما با افزایش دما و افزایش بیشتر و تأثیرات آب و هوا ، بیشتر و جدی تر می شود ، توجه بیشتری را از طرف دانشمندان ، دولت ها و انسان دوستانه جلب می کند.

برخی از فعالان می گویند که ما باید از جستجوی این نوع مداخله دوری کنیم و هشدار می دهیم که ممکن است افراد را از لزوم کاهش سریع تولید گازهای گلخانه ای منحرف کند. اما اندی پارکر به ابتکار درجه ، یک سازمان غیر دولتی متمرکز بر SRM ، کاهش برنامه ها بیش از حد کافی برای مواجهه با تأثیرات تغییرات آب و هوایی است.

او می گوید که ما “باید در نظر بگیریم که چگونه خطرات گازهای گلخانه ای را که قبلاً صادر کرده ایم مدیریت می کنیم”. علاوه بر این ، بدون تحقیق و بحث بین المللی در مورد مهندسی ژئو ، خطر فزاینده ای وجود دارد که یک “بازیگر اراذل و اوباش” ، به عنوان کشوری که از تأثیرات حاد آب و هوایی رنج می برد ، می تواند تصمیم بگیرد که به طور یک جانبه شروع به مهندسی جغرافیایی کند.

در این زمینه ، تعداد فزاینده ای از دانشمندان اکنون از تحقیقات در مورد استراتژی های مهندسی ژئو حمایت می کنند. لاچنس توضیح می دهد: “بین دانشمندان خاصی به رسمیت شناخته شده است که ما برای دستیابی به اهداف توافق پاریس خوب عمل نمی کنیم.” این همان چیزی است که AGU را وادار به تدوین چارچوب اخلاقی خود برای هدایت تحقیقات در مورد مداخلات اقلیمی کرد.

این تنها روشی نیست که تحقیقات انجام شود که مردم را نگران می کند – که منجر به نگرانی فوری می شود. ایده های مهندسی جغرافیایی در مقیاس سیاره ای اغلب کشورهای کم درآمد ، به ویژه در اطراف استوا ، در خط اول پیامدهای پیش بینی نشده مانند اختلال در مدل های موسمی قرار می دهد. اما بیشتر تحقیقات در مورد تکنیک های جغرافیایی در کشورهای با درآمد بالا انجام می شود و پوست کمتری در بازی دارد.

به عنوان بخشی از ابتکار عمل ، پارکر با محققان کشورهای فقیر نیمکره جنوبی برای تقویت ظرفیت های تحقیق در SRM همکاری می کند ، به این امید که تضمین کند که هر تصمیم آینده در مورد استقرار تحت تأثیر کسانی که بیشترین میزان را دارند. وی گفت: “ما هیچ موقعیتی در مورد این واقعیت نداریم که از SRM استفاده می شود یا خیر.” “اما ما معتقدیم که کشورهای در حال توسعه برای انجام تحقیقات خود به صدای روشنفکری نیاز دارند.”

سوژه ها: