زبان روشی است که ما به جهانیان می دهیم: این شکل را به مفاهیم انتزاعی می بخشد و بر درک ما از هر آنچه با آنها روبرو می شویم تأثیر می گذارد. بنابراین جای تعجب آور نیست که زبانی که ما برای توصیف شرایط عصبی توسعه مانند اوتیسم و ADHD از نحوه درک مردم و دیگران و همچنین نحوه ارائه پشتیبانی – یا انتخاب – راهنمایی می کنیم. زبان سردرگم یا نادرست منجر به درک ضعیفی از عصبیت عصبی می شود – و اینگونه نیست.
کلمه عصبی نمونه خوبی است. بیشتر و بیشتر ، ما می شنویم که “عصب های عصبی” برای توصیف افراد استفاده می شود ، همانطور که در “این کودک عصبی است”. اما این یک تشخیص فردی نیست – این یک …
منبع: https://www.newscientist.com/article/mg26635463-200-why-nobody-is-neurodiverse-and-nobody-is-neurotypical/?utm_campaign=RSS%7CNSNS&utm_source=NSNS&utm_medium=RSS&utm_content=home
