چین می تواند محصولات اصلی را با افزودن بیوچار به خاک کربن منفی کند
این مطالعه نشان می دهد که پاسخ در واقع بسیار کوچک است. در یک سیستم «ایده‌آل» که در این مقاله توضیح داده شده است، کشاورزانی که محصولات اصلی را پرورش می‌دهند، بیوچار را به جای زیست توده در خاک خود اعمال می‌کنند و اقدامات دیگری را برای کاهش آلودگی متان و نیتروژن انجام می‌دهند. در همین حال، الکتریسیته تولید شده از احتراق گاز سنتز می تواند به شبکه های برق وارد شود و جایگزین انرژی تولید شده توسط سوخت های فسیلی شود.
TPG/Getty Images
مطالعات نشان داده است که کاربرد آن در خاک نه تنها کربن را جذب می کند، بلکه باعث بهبود سلامت خاک و توانایی آن در نگهداری آب نیز می شود. ایجاد بیوچار همچنین باعث تولید روغن زیستی – جایگزینی احتمالی برای نفت – و گاز سنتز – مخلوطی از هیدروژن و مونوکسید کربن می شود که می تواند برای تولید برق استفاده شود.
«اگر دولت چین تمام وزن خود را پشت سر بگذارد، مطمئناً می تواند سهم قابل توجهی داشته باشد [to tackling climate change]اسمیت می گوید.
با این حال، این یک سیستم ساده برای استقرار نخواهد بود. این امر مستلزم ساخت کارخانه‌های گران‌قیمت در هزاران جامعه کشاورزی در سراسر چین است که احتمالاً به بودجه دولتی نیاز دارد. کشاورزان نیز ممکن است نیاز به یارانه برای خرید بیوچار برای زمین خود داشته باشند، حداقل برای چند سال تا زمانی که قیمت کاهش یابد.
بر اساس این مطالعه، روی هم رفته، این اقدامات می تواند تولید محصولات اصلی چین را به یک مخزن کربن خالص تبدیل کند که هر سال معادل 38 مگاتن دی اکسید کربن را جذب می کند. همچنین باعث افزایش 8 درصدی محصول و بهبود کیفیت هوا می شود.
او می‌گوید: «ما تمام روش‌های سنتی کاهش، چیزهایی که از کشاورزان انتظار داریم، مانند بهبود کارایی مصرف نیتروژن، کاهش کود دهی بیش از حد و همه این موارد را بررسی کردیم. ما این را گفتیم، از قبل می دانیم که کشاورزان می توانند این کار را انجام دهند. اما برای دستیابی به تولید غذای اصلی کم کربن یا حتی تولید خالص غذای اصلی، چه کارهای اضافی را می‌توانیم از کشاورزان بخواهیم انجام دهند؟ »
می گوید: «آنها در مسیر درستی هستند رابین متیوز در موسسه جیمز هاتون در آبردین، انگلستان. اما او هشدار داد که برای بررسی فواید ترسیب کربن به کار میدانی گسترده در طیف وسیعی از انواع خاک و شرایط آب و هوایی نیاز است. او می گوید: «فقط باید در محیط های وسیع تری آزمایش شود.
به جای بازگرداندن زیست توده خام، مانند کاه، در پایان فصل رشد، کشاورزان می‌توانند آن را به کارخانه‌های پیرولیز ببرند، جایی که این ماده تا دمای بسیار بالا در یک محفظه بدون اکسیژن گرم می‌شود تا بیوچار، یک زغال چوب ایجاد شود. -به عنوان یک جامد غنی از کربن.
توسط کاف مادلین
برای اسمیت، مانع اصلی در راه استقرار این سیستم، هزینه اولیه بالای ساخت هزاران نیروگاه پیرولیز خواهد بود. او می‌گوید: «فقط باید شروع کنید، این اصلی‌ترین چیز است – این عامل تعیین‌کننده در این است که آیا کار می‌کند یا خیر». اما ساختار حاکمیت متمرکز چین به این معنی است که یک تغییر گسترده در شیوه های کشاورزی امکان پذیر است. اسمیت می‌گوید: «اگر کشوری باشد که بتواند در آن کار کند، فکر می‌کنم آن کشور چین است.
به عبارت دیگر، اگر «همه چیز و سینک آشپزخانه» درون آن ریخته شود، میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای حاصل از تولیدات کشاورزی چین چقدر می‌تواند افزایش یابد؟
به عنوان بخشی از این فرآیند، آنها سعی کردند سازگارترین سیستم کشاورزی ممکن را طراحی کنند که اقدامات ساده ای مانند کاهش مصرف کود را با فناوری های نوآورانه تر مانند بیوچار ترکیب می کند.
در همین حال، برخی از استان ها مانند گوانگدونگ، گوانگشی، فوجیان و هاینان به دلیل انتشار بالای متان از شالیزارهای برنج در آن مناطق، همچنان منتشر کننده خالص گازهای گلخانه ای خواهند بود. در نهایت، مزایای ذخیره کربن و عملکرد محصول استفاده از بیوچار ممکن است به نوع خاک بستگی داشته باشد، عاملی که در این مطالعه ارزیابی نشده است.
در خبرنامه رایگان Fix the Planet ما ثبت‌نام کنید تا هر پنج‌شنبه خوش‌بینی آب و هوا را مستقیماً به صندوق ورودی خود دریافت کنید.
اگر کشاورزان شروع به استفاده گسترده از بیوچار در خاک کنند، تولید محصولات غذایی اصلی چین مانند گندم و ذرت می تواند به یک مخزن خالص کربن تبدیل شود.
پیتر اسمیت در دانشگاه آبردین در بریتانیا و همکارانش تأثیر بالقوه کاربرد گسترده بیوچار را در کشاورزی محصولات اصلی در چین ارزیابی کردند.
