او می گوید که این روندها یک اثر “آبشاری” بر کل اکولوژی صخره ها دارند. به عنوان مثال، بدون کوسه ها برای شکار آنها، تعداد ماهی های گیاهخوار سر به فلک می کشد. سیمپفندورفر می‌گوید: «آنها جلبک‌ها را می‌خورند، بنابراین ما دریافتیم که در صخره‌های مرجانی که کوسه‌های صخره‌ای را از دست می‌دهند، کربن بسیار کمتری در جلبک‌ها ذخیره می‌شود.
بر اساس این مطالعه، بر اساس یک سناریوی مدل‌سازی شده بدون فشار انسانی، جمعیت پنج گونه از رایج‌ترین گونه‌های کوسه صخره‌ای 60 تا 75 درصد کمتر از فراوانی مورد انتظارشان بود.
او کوسه‌های بسیار کمتری نسبت به آنچه انتظار می‌رفت پیدا کرد، با جمعیت‌هایی از گونه‌هایی مانند کوسه‌های صخره‌ای نوک سیاه، کوسه‌های صخره‌ای نوک سفید، کوسه‌های پرستار و کوسه‌های صخره‌ای خاکستری که در برخی مکان‌ها به طور کامل از صخره‌ها ناپدید شده‌اند.
کوسه صخره ای کارائیب توسط ماهیگیری تهدید می شود
این مطالعه نشان داد که در بسیاری از صخره‌هایی که تعداد کوسه‌ها کاهش یافته است، تعداد ماهی‌های تار نیز افزایش یافته است. تعداد پرتوهای زرد و جنوبی در اقیانوس اطلس، و همچنین پرتوهای ماسک خال آبی و پرتوهای روبان خال آبی در هند و اقیانوس آرام، در مکان‌هایی که یک یا چند گونه از کوسه‌های صخره‌ای وجود داشتند، بیشتر بود. “قصد داشتن سیمپفندورفر می‌گوید: از جوامع تحت سلطه کوسه‌ها تا جوامع تحت سلطه ماهی‌های خار.
این یافته ها از یک مطالعه جهانی با استفاده از هزاران دوربین زیر آب برای مطالعه شیوع کوسه ها و پرتوها در 391 صخره مرجانی در 67 کشور به دست آمده است.
در نتیجه بررسی های صخره ها، حداقل یک گونه – کوسه صخره خاکستری – توسط اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت به عنوان در معرض خطر انقراض طبقه بندی شده است.
اندی من
